In de vakantie kocht ik het boek 'Het Wolfsmeisje, de 'wilde deerne' uit Zwolle, geschreven door Wim Coster. De expositie 'Turning Pages in Anno, het stadsmuseum te Zwolle, zette me aan tot de koop van het boek. Een expositie waarin mode, fotografie, Zwolse verhalen en kunst samenkomen.
Een van die Zwolse verhalen betreft het fascinerende en bijzondere verhaal van De Wilde Deerne, over de geschiedenis van het wolfskind Anna Maria. Het enige wolfskind dat Nederland heeft gekend. In het jaar 1717 werd ze als achttienjarige door boeren in Kranenburg
nabij Zwolle gevangengenomen, nadat ze jarenlang alleen in de wildernis
had geleefd. Zij werd op anderhalfjarige leeftijd in Antwerpen gekidnapt.
Het fenomeen 'wolfskind' intrigeert me en mijn nieuwsgierigheid werd door het Zwolse verhaal over Anna Maria extra gewekt. Tijdens de vele wandelingen die ik maak in de natuur stel ik mezelf nog wel eens de vraag hoe ik het eraf zou brengen als ik in wildernis zou moeten overleven. Ook voel ik bij het observeren van de natuur altijd mededogen richting dieren in het wild in hun drive tot overleven. Extra bijzonder wordt het als een mensenkind, verstoken van sociale contacten en veiligheid moet zien te overleven in het wild. Wat doet dat met een kind, hoe ontwikkelt een mens zich? Welke eigenschappen maakt het zich eigen? Leert het een taal? Waarin en op welke wijze spelen 'nature en nurture' een rol bij de ontwikkeling?Vanuit deze gedachtenwisseling zijn in de geschiedenis zelfs de meest afgrijselijke experimenten uitgevoerd met betrekking tot 'wolfskinderen'. Er zijn legio verhalen over wolfskinderen, wereldwijd. Het verhaal 'de wilde deerne uit Zwolle is er een van.
Hedy, september 2024
Het wolfsmeisje, de ‘wilde deerne’ uit Zwolle (1717) Geschiedenis van een wolfsmeisje
Ze is van een natuurlijke schoonheid, de kleine Anna Maria, het derde kind van Joannes Jennaert en Anna du Chatel. Ze heeft grote, zwarte ogen, blonde haren en is 'wit van vel'. Opvallend zijn de kuiltjes in haar wangen en haar kin, en het litteken in haar wenkbrauw. Opvallend zijn ook de twee aan elkaar gegroeide teentjes aan haar linkervoet.
Met haar familie woont Anna Maria in Antwerpen. Maar dan wordt zij in mei 1700, nauwelijks anderhalf jaar oud, op klaarlichte dag ontvoerd. Daarna lijkt zij spoorloos verdwenen.
In de zomer van 1717 treffen boeren in de bossen bij Zwolle, ruim tweehonderd kilometer noordelijker, een volkomen verwilderd meisje aan. Ze is uiterst schuw en stoot alleen maar rauwe klanken uit. Boeren weten haar met netten te vangen, waarna een oude weduwe 'de wilde deerne' op kosten van het stadsbestuur opneemt. Het voedsel dat ze krijgt voorgezet, kan zij nauwelijks verdragen. Zij blijkt vriendelijk, maar niemand weet wie zij is en waar zij vandaan komt.
Het wolfsmeisje trekt grote aandacht. In binnen- en buitenland wordt er over haar geschreven. Uiteindelijk leiden haar bijzondere kenmerken naar Antwerpen.
Op meeslepende wijze beschrijft Wim Coster de bijzondere geschiedenis van het enige wolfskind dat Nederland kende. Behalve een reconstructie van haar fascinerende verhaal is Het wolfsmeisje ook een geschiedenis van stad en platteland in de achttiende eeuw, van religie en wetenschap, van nieuwsgaring en gerucht. Coster volgde de sporen van het wolfskind tot in de tegenwoordige tijd.
Bron: https://www.hebban.nl/boek/het-wolfsmeisje-wim-coster
