18 mei 2024: Onze allerliefste Emma is vandaag 11 geworden!
vrijdag 17 mei 2024
Heilige inkerving - Picus Viridis
Vogels spotten: Lopen, kijken, concentreren, geluiden en vliegpatronen horen, zien, volgen. Geduldig wachten, wachten, wachten, vaak zonder enig effect. Plekken kennen en verkennen.
En dan de zeldzame once-in-a-lifetime-momenten. Niet gepland, niet gewenst, niet gezocht, niet verwacht. Ervaringen die bij blijven, alsof ze gepland waren voor je leven door iets overstijgend groots. Iets dat troost, aanbiedt, weggeeft. Om niet. Tooisels voor het hart.
Vandaag na de wandeling met de hond, besluiten toch nog even terug te gaan het veld in. Partner mee. Hij kiest voor het mediteren op een bank voor de stille en stilte aanbidders.
Bij het voorbijgaan nog de vraag 'Wat ga je doen?'. Mijn antwoord 'Naar mijn plek'.
Ik sla het pad in en hoor na enkele meters voorbijgaan, het onmiskenbare gelach van een vogel. Helder, nabij. Imponerend.
Ik sta stil, verbluft en zie de golvende vlucht van een heraut waarvan ik direct weet hem nog niet eerder live te hebben mogen zien.
De vogel landt. Klemt zich vast aan een paal van amper een meter hoog. Ik besef instinctief dat gaan zitten voor meer stabiliteit ten behoeve van het vastleggen met camera nu echt geen optie is. Iedere beweging zal worden opgemerkt. De vogel beseft hetzelfde. De tijd lijkt te worden stilgezet. Samen belanden we in een film die vertraagd wordt afgespeeld. De Groene Specht en ik. Hij hangt met zijn krachtige poten en klautert enkele centimeters tegen de paal op. Ik sta aan de grond genageld. Geaard.
Het is een volwassen mannetje.
Hij poseert voor me in zijn meest natuurlijke houding: Hangend in volle luister. Seconden lang mag ik genieten van deze forse vogel met zijn rode kruin en rode vlek onder het oog. Olijfgroen, licht grijsgroen, geel, wit, rood, zwart. Een warme kleurexplosie. Zijn staalgrijze dolksnavel maakt misschien nog wel het meeste indruk op me. Hij roffelt zacht mijn hart in met zijn boodschap. Een heilige inkerving. Voor altijd.
17 mei 2024, Hedy
woensdag 15 mei 2024
Schubert: Der Wanderer, D. 489
Der Wanderer
Ich komme vom Gebirge her,
Es dampft das Tal, es braust das Meer,
Ich wandle still, bin wenig froh,
Und immer fragt der Seufzer, wo?
Die Sonne dünkt mich hier so kalt,
Die Blüte welk, das Leben alt,
Und was sie reden, leerer Schall,
Ich bin ein Fremdling überall.
Wo bist du, mein geliebtes Land,
Gesucht, geahnt, und nie gekannt?
Das Land, das Land so hoffnungsgrün,
Das Land, wo meine Rosen blühn;
Wo meine Freunde wandelnd gehn,
Wo meine Toten auferstehn,
Das Land, das meine Sprache spricht,
O Land, wo bist du? ...
Ich wandle still, bin wenig froh,
Und immer fragt der Seufzer, wo?
Im Geisterhauch tönt's mir zurück,
"Dort, wo du nicht bist, dort ist das Glück."
Schubert: Der Wanderer, D. 489 · Seong-Jin Cho · Matthias Goerne
Schubert: Der Wanderer, D. 489
Composer: Franz Schubert
Author: Georg Philipp Schmidt von Lübeck
Tekst van de oorspronkelijke versie
Georg Philipp Schmidt von Lübecks' Gedicht verscheen in 1808 onder de titel 'Des Fremdlings Abendlied'.
Des Fremdlings Abendlied.
Ich komme vom Gebirge her,
Es ruft das Thal, es rauscht das Meer;
Ich wandle still und wenig froh,
Und immer fragt der Seufzer: wo?
Die Sonne dünkt mich hier so kalt,
Die Blüte welk, das Leben alt,
Und was sie reden, tauber Schall;
Ich bin ein Fremdling überall.
Wo bist du, mein gelobtes Land,
Gesucht, geahnt und nie gekannt?
Das Land, das Land so hoffnungsgrün,
Das Land, wo meine Rosen blühn?
Wo meine Träume wandeln gehn,
Wo meine Todten auferstehn;
Das Land, das meine Sprache spricht,
Und alles hat, was mir gebricht?
Ich wandle still und wenig froh,
Und immer fragt der Seufzer: wo?
Es bringt die Luft den Hauch zurück:
"Da, wo du nicht bist, blüht das Glück!"
G.P.Schmidt.
dinsdag 14 mei 2024
De Putter in de Tuin der Lusten van Jeroen Bosch
(26D25806CA41AA18706169C3975A1030).jpg)
Vandaag vernam ik dat er twee soorten Distelvinken te onderscheiden zijn. Carl Linnaeus beschreef de continentale Distelvink. Later werd de Britse, een ondersoort beschreven. Het verschil is te vinden in de kleur van de buik.
In de Tuin der Lusten van Jeroen Bosch heeft de Continentale Distelvink (Putter) plek gekregen . De distelvink op zijn doek heeft een witte buik, conform de beschrijving van Linnaeus.
Carel Fabritius schilderde de ondersoort, De Britse Putter (1654). Het vogeltje heeft een donkere buik. Met enig speculeren zou men voor de donkere buik ook als argument het eenzijdig voer (geeft verkleuring verenkleed) of het winterkleed (is donkerder dan zomerkleed kunnen aanvoeren. Meer aannemelijk is dat Fabritius daadwerkelijk de ondersoort (Britse Putter) afbeeldde.
zondag 12 mei 2024
Stoere mannen verdedigen hun leefgebied
De Roodborsttapuit, Kneu, Zwartkop, Koolmees, Geelgors ... vandaag zag ik de mannen van deze vogelsoorten weer gehoor geven aan hun mannelijke taak. Op de uitkijk zitten, en fluiten maar! Alles ter verdediging van hun leefgebied. Het broedseizoen in uitvoering!
11 mei 2024, Hedy
Jan Vermeulen - In Mei
In Mei
Vanmorgen ben ik opgestaan
afwezig, moe en moedeloos
als anders. Buiten voor het raam
bloeide de wilde roos.
hoe alles langs elkander gaat.
Het blijft mij altijd even vreemd.
omdat het leven mij niet raakt,
omdat er telkens weer een pijn
bij 't eigen leven ingelijfd,
een eigen weg stroomt ieders bloed.
En buiten voor het open raam
bloeide de wilde roos.
als anders. Buiten voor het raam
bloeide de wilde roos.
En in de ochtendstille straat
zie 'k hoe het leven zich herneemt,hoe alles langs elkander gaat.
Het blijft mij altijd even vreemd.
Omdat mijn hart naar dingen haakt
die toch niet te bereiken zijn, omdat het leven mij niet raakt,
omdat er telkens weer een pijn
uit elk beminnen overblijft.
Wat ik verlang wordt nooit voorgoed bij 't eigen leven ingelijfd,
een eigen weg stroomt ieders bloed.
Vanmorgen ben ik opgestaan,
afwezig, moe en moedeloos.En buiten voor het open raam
bloeide de wilde roos.
(uit: Vergeefse herfst, 1946)
Tom Waits - Time
Well, the smart money's on Harlow and the moon is in the streetAnd the shadow boys are breaking all the lawsAnd you're east of East Saint Louis and the wind is making speechesAnd the rain sounds like a round of applauseAnd Napoleon is weeping in a carnival saloonHis invisible fiancee's in the mirrorAnd the band is going home, it's raining hammers, it's raining nailsAnd it's true there's nothing left for him down here
And it's time, time, timeAnd it's time, time, timeAnd it's time, time, time, that you loveAnd it's time, time, time
And they all pretend they're orphans and their memory's like a trainYou can see it getting smaller as it pulls awayAnd the things you can't remember tell the things you can't forgetThat history puts a saint in every dream
Well, she said she'd stick around until the bandages came offBut these mama's boys just don't know when to quitAnd Mathilda asks the sailors "are those dreams or are those prayers?"So close your eyes, son, and this won't hurt a bit
Oh, it's time, time, timeAnd it's time, time, timeAnd it's time, time, time that you loveAnd it's time, time, time
Well, things are pretty lousy for a calendar girlThe boys just dive right off the cars and splash into the streetAnd when they're on a roll she pulls a razor from her bootAnd a thousand pigeons fall around her feetSo put a candle in the window and a kiss upon his lipsAs the dish outside the window fills with rainJust like a stranger with the weeds in your heartAnd pay the fiddler off 'til I come back again
Oh, it's time, time, timeAnd it's time, time, timeAnd it's time, time, time that you loveAnd it's time, time, timeAnd it's time, time, timeAnd it's time, time, timeAnd it's time, time, time that you loveAnd it's time, time, time
Abonneren op:
Posts (Atom)