vrijdag 29 maart 2024
Weg gevonden naar de schaal
Veel groen, veel geel, heldergeel, vleeskleurige pootjes en snavel. Ik herken hem meteen als hij aan komt vliegen en niet alleen door dat intense kleed. De groenling is stoer gebouwd, steviger dan menig ander vinkensoort en de groenling heeft een onverschrokken uitstraling, hetgeen ook in in het gedrag is terug te zien. Het vrouwtje is minder intens van kleur. Meer groengrijs.
Woensdag jl. landde een groenling broedpaartje op de voederschaal. Tot mijn vreugde, want ik zie de Groenling erg graag. De Groenling heeft een streepje voor in mijn vogelrijk. Ik vermoed dat het vrouwtje van het paartje inmiddels is gestart met broeden, want de afgelopen twee dagen komt het mannetje steeds alleen. Hij is alert, beslist niet naïef, kijkt goed om zich heen voor hij de wijk neemt. Terug, richting zijn nest en vrouw? Bij de Groenling worden de jongen door beide ouders verzorgd.
28 maart 2024, Hedy
woensdag 27 maart 2024
Iet dat me optilt, de hommel
Overal heerst afbraak en chaos in de wereld (én eigen land), maar in eigen tuin zijn godzijdank nog flinterdunne lijntjes hemelwerk te vinden.
De overheid laat ons weten dat we met onze tuinen, hoe klein van afmeting ook, een troefkaart in handen hebben. De natuur staat in deze tijd enorm onder druk, maar alle tuinen samen in Nederland vormen een ongekend groot natuurgebied, als we het goed aanpakken. En daar zit 'em de kneep, want steeds meer huishoudens kiezen ervoor groen voor tegels in te ruilen. Als er al planten en bomen worden gepoot, dan zijn deze dikwijls gekocht bij de grote tuinbedrijven, waar de planten bespoten zijn met pesticiden. Funest voor insecten als vlinders en bijen! Ze lijden er zelfs aan. Zenuwpijnen!
Toen ik gisteren met de hond door het dorp een wandeling maakte, viel het me op dat het vooral de oudere huizen zijn met de oudere generaties, waarbij nog de tuinen van vroeger te vinden zijn. Ruim aanbod aan struiken, heggen, bomen en planten met voeding voor de insecten en vogels. Ik kan me herinneren uit mijn kindertijd dat mensen nog de tijd hadden en namen om rustig in de tuin te rommelen. De schoffel, schop en snoeischaar en het praatje met de buurman bleken de juiste instrumenten voor ontspanning en het maken van verbinding.
We hebben als mensheid ergens een verkeerde afslag genomen. De weg terug lijkt inmiddels zo goed als onmogelijk. Het vraagt in ieder geval om alle aandacht voor alles wat leeft. Mens, dier en plant. En rap ook.
Het is twee minuten voor twaalf. Hoe lang blijven we nog wegkijken van de tikkende tijdbom? Bijen sterven uit, vlinders nemen met een zorgwekkende snelheid in aantallen af, egels en vogels hebben geen voed- en broedplekken meer, de rivieren kennen een een ernstige vervuiling, kleinschalige landbouwgebieden verdwijnen. Diversiteit wordt de nek opgedraaid.
Tegen deze achtergrond - een wereld uit lood - kan iets kleins me optillen en vreugdevol stemmen tijdens het somberen na het zoveelste artikel over een rampzalig vlinderjaar bijvoorbeeld.
Iets kleins tilt me op:
Met een beetje geluk sticht een hommel koningin met succes een volk onder de grootbladige klimop in mijn tuin. Twee weken geleden is ze begonnen met het grondig verkennen van de omgeving. Ze was duidelijk druk met het maken van een risico-analyse. Op verschillende hoogtes werden cirkels gevlogen. Vanaf verschillende afstanden werd de locatie grondig bestudeerd. Een aantal keren vloog ze in mijn nabijheid een opening van de struik in. Nabij de grond. De deur naar haar woning? Ik had mijn vermoedens. Dieren zijn zo wijs!
In vorige jaren hebben andere hommel-koninginnen hun geluk voor het stichten van een bestuivings-volk beproeft in de nestkastjes voor vogels, maar die pogingen liepen uit op een pijnlijke teleurstelling. Juist als sprake was van een hoopvolle start, in en uit vliegende werksters, ondermijnde de wasmot het verhaal. Die wasmot legt eitjes in het broed en de larven die daaruit, ruïneren het nest van de hommels genadeloos. Het bijenvolk sterft. Imkers hebben er ook mee van doen. Een akelig gezicht, als een enkel overgebleven hommel door het nest kruipt waar niets meer te redden valt. Het toont goed aan, hoeveel inspanning al zonder tussenkomst van de mens gevraagd wordt van een hommel.
Mrs. Bumbelbee 2024 heeft naar mijn inschatting een verstandige keuze gemaakt door zich ergens onder de klimop te vestigen. Waarschijnlijk in een verlaten muizennest of holletje. Een natuurlijke plek heeft nou eenmaal meer kans van slagen. Laten wij nou zorg blijven dragen voor een redelijk aanbod van die nodige natuurlijke plekken. We zijn samen, we doen het samen.
Vanmorgen zag ik haar weer. Kort voordat het zacht ging miezeren, vloog ze de 'deuropening' weer in. Even op pad geweest. Ik hoop zo dat ze het redt. Fingers-crossed.
Hommel nest 2023 gesaboteerd door wasmot
27 maart 2024, Hedy
J.S. Bach - Cantata BWV 131 "Aus der Tiefen rufe ich, Herr, zu dir"
Johann Sebastian Bach
Kantate BWV 131 »Aus der Tiefen rufe ich, Herr, zu dir«
Gaechinger Cantorey
Hans-Christoph Rademann | Dirigent
Isabel Schicketanz | Soprano
Jonathan Mayenschein | Altus
Christopher Renz | Tenore
Dávid Csizmár | Basso
Aufzeichnung: Klangraum St. Fidelis Stuttgart, 4. Februar 2021
Die Aufzeichnung erfolgte unter Einhaltung von Hygiene- und Abstandsvorgaben.
Ochtend
Ochtend
De dag ontvangt mij met zijn zichtbaarheid.
De bomen staan in een nadrukkelijk licht.
Ik zie de bladeren afzonderlijk
en tussen hen fragmenten van de lucht.
Ik voel hoe mijn zelfstandigheid verloren gaat
en dat er nauwelijks verschil bestaat
tussen mijn ogen en het licht.
Adriaan Morriën (1912-2002)
zondag 24 maart 2024
Zanglijster - Grote Lijster
Vogels kijken is leuk. Vogels herkennen is nog leuker. Soms blijkt dat goed herkennen, ondanks de verdieping in soorten vooraf thuis, toch nog steeds een uitdaging in het veld te zijn.
Een uitdaging die ik buiten tegenkom is bijvoorbeeld het herkennen van de juiste Lijstersoort. Regelmatig volgt de vraag bij het zien van een Lijster: "Zie ik de Zanglijster of de Grote Lijster?"
Gisteren spotte ik een paartje. Het ging om de Grote Lijster. Vandaag tijdens de wandeling zag ik in het veld weer Lijsters foerageren. Het regende en er stond een straffe wind, waardoor het focussen van ogen en het scherp stellen van de camera niet goed lukte. Juist determineren lukte niet. De twijfel sloeg toe.
Ik besloot thuis op het internet nog weer eens te zoeken naar een duidelijke informatiebron, die de verschillen tussen de Zanglijster en Grote Lijster voor eens en altijd duidelijk voor me zou maken. Om nooit meer te vergeten.
Die bron vond ik en ook nog eens een leuke:
https://vogelskijken.nl/vogels-vergeleken-zanglijster-en-grote-lijster/.
Dank aan de maker, want na zoveel klip-en-klaar informatie mag het dan eigenlijk niet meer misgaan met het vaststellen van de juiste Lijstersoort.
Onderstaande afbeelding heb ik geleend van de site. Mijn foto's van vandaag plaats ik eronder. Een uitdaging voor de lezer. By the way, het loont zeker, ook de tekst van de site (bovenstaande link) ook even te lezen.
23 maart 2024, Hedy
Warm onthaal
In de winter heb ik de Roodborsttapuit niet gezien in de wandelgebieden. Bij zachte winters willen ze nog wel eens overwinteren in ons land, dus het had gekund.
Meer gebruikelijk is dat de Roodborsttapuit vanaf september de trek maakt naar Zuidwest-Europa en Noord-Afrika om daar te overwinteren. Enorme afstanden die afgelegd worden door het sierlijke vogeltje.
Gisteren zag ik 'm voor het eerst weer in het landschap. Op grotere afstand. Ik kreeg 'm voldoende in beeld om te zien dat 't de tapuit was. Een klein vreugdesprongetje volgde.
Vandaag liet een broedpaartje zich van iets dichterbij zien. Het vrouwtje met haar ingetogen voorkomen en het mannetje met zijn duidelijk opvallender look met zwart kopje. Het doet me goed als ik ze weer zie. Het vreugdegevoel van het gastvrij mogen onthalen in eigen land, na een helse en veilig afgelegde reis op eigen vleugeltjes. Retour Nederland - Afrika op de teller rijker.
23 maart 2024, Hedy
Fitis op tak, of toch de Tjiftjaf
De kleur van de pootjes zouden me kunnen helpen. Die van de Fitis zijn bruinroze. De pootjes van de Ttjiftjaf zijn donker. De foto geeft geen duidelijkheid.
23 maart 2024, Hedy
zaterdag 23 maart 2024
Eigenlijk zijn we - Hans Andreus
Eigenlijk
zijn we
een fijne
schommeling
van liefde,
een en-
zovoort
van
beweging en tegen-
beweging
tot ‘t
hoogste
punt van rust.
Hans Andreus 1926 - 1977
uit 'Twaalf liefdesgedichten voor Lukie', Witte netten van zon en maan
Sleedoorn - Prunus spinosa
Engel in de bosrand
wenkt Paas-vlinders
voor een nectar-proeverij.
22 maart 2024, Hedy
Abonneren op:
Posts (Atom)