Romaanse Bogen
Binnen in de geweldige romaanse kerk verdrongen de toeristen zich
in het halfdonker.
Gewelf na gapend gewelf en geen overzicht.
Een paar kaarsvlammen flakkerden.
Een gezichtloze engel omhelsde mij
en fluisterde door heel mijn lichaam:
'Schaam je niet een mens te zijn, wees trots!
Binnen in je opent zich in oneindigheid gewelf na gewelf.
Nooit zal je klaar zijn en zo moet het zijn.'
Ik was blind van tranen
en werd de zonziedende piazza opgejaagd
samen met Mr. en Mrs. Jones, Meneer Tanaka en Signora Sabatini
en binnen in hen allen opende zich in oneindigheid gewelf na gewelf.
Tomas Tranströmer
(vertaling: Bernlef, uit: De herinneringen zien mij. Amsterdam, 2012, blz. 240)
Ver gewandeld. Even uitrusten op het vertrouwde bankje voor een 'mondvermaakje' en een slok water. Emma kent de plek en weet de weg. Ik zit nog maar net als daar deze Appelvink man aanvliegt. Hij heeft blijkbaar ook zin in een 'mondvermaakje' dat hij opscharrelt tussen het blad op de grond. Bestemming nest, waar het vrouwtje broedt of misschien al snaveltjes gevuld moeten worden ?
Soms zit Bach – vanuit ons huidige uitvoeringsperspectief gezien – zichzelf een beetje in de weg: onduidelijke genres en ongebruikelijke instrumenten maken zijn werk interessant maar soms ook lastig te plaatsen. Een mooi voorbeeld hiervan is O Jesu Christ, meins Lebens Licht. Als gevolg hiervan is BWV 118 relatief zelden te horen en daar zijn muzikaal duidelijk geen redenen voor. Het is een prachtige koraalbewerking zoals we die ook uit de cantates kennen. Opgenomen voor het project All of Bach op 27 mei 2021 in de Waalse Kerk, Amsterdam.
Oh Jesus Christ, my life’s light, my refuge, my comfort, my confidence, on earth I am only a visitor and the burden of sin presses heavily upon me I have before me a difficult journey to you in heaven’s paradise; there is my true fatherland, for which you spent your blood. For the journey my heart is very weak, my body scarcely has any strength; but my soul cries out within me: Lord, fetch me home, take me to you. Therefore through your sufferings strengthen me in my final agony of death; may your sweat of blood comfort and revive me, make me free through your bonds and cords. May the blows on your cheek and blows from the rod wipe clean away the bruises of sin for me, may your shame and derision, your crown of thorns be my honour, joy and delight. May your thirst and drink of gall refresh me, when I have nothing else to strengthen me, may your cry of anguish be to my benefit, preserve me from hellfire. If my mouth cannot speak freely, may your spirit cry out ín my heart help me, so that my soul may find heaven, if my eyes become blínd. Let your last word be my light when death shatters my heart, guard me from distress when I shall bow my head! Let your cross be my walking stick , my peace and rest your sacred grave, let your grave cloths be my death garment. Through the marks the nails made on you let me glimpse your grace, through your pierced side let my poor soul be led home. In your farewell, Lord, I place my trust, on that I rely for my last journey home; open wide heaven’s gate for me, when I complete my life’s course. On the last day awaken my body, help me, so that I may stand on your right, so that I may not face the judgement where the terrifying sentence is pronounced. Then entirely renew my body so that it shines like the sun’s splendour, and may it be like your clear body and remain also with your dear angels. How joyful then I shall be, I shall sing with the angels and with your chosen flock forever behold your face clearly.
“What I love is creating three dimensional pictures; I want to fill large spaces with narratives and I like them to be evocative and poetic”.
Over Benedetta Mori Ubaldini
Ze is vooral bekend als beeldhouwster van haar open sculpturen van kippengaas, dat ze handmatig vormt tot allerlei sprookjesachtige objecten. Ze doet dit naar eigen zeggen vanuit een fasciniatie voor verhalen, waarbij ze door een wereld van objecten te creeren een poetisch geheel vormt.
Het blauwe touwtje
Leg de duizend dingen van de dode
op de tafel. Een hondenhalsband rood
als bloedkoraal. Injectiespuiten, herderstas.
Elk voorwerp vastpakken, bekijken, ordenen,
beschrijven. Je observeert, je voelt niets.
Duizend herinneringen in een tijdlijn
plaatsen. De herder slurpte rode wijn
met suiker; zijn hond piste op ons terras.
‘Onder de steen leeft hij, de hagedis’.
Hij zei het vriendelijk. Het deed me niets.
Maar nu, bij de al jaren droogstaande
schapentrog, vind ik het blauwe touwtje.
Thuis in elke herdersbroekzak om een hek
te sluiten, een boom te markeren. Fel blauw,
als vroeger. Ik pak het op. En dan, ja, dan.
Anna Enquist (1945)
uit: De onderkant (Arbeiderspers, 2025)
Een Boomklever-paartje, een Middelste Bonte Specht en een Koolmees hebben de perfect uitgeholde nestholtes in gebruik genomen in de stobbe. En hoe klein de territoria ook mogen zijn, ze worden ferm en hoorbaar verdedigd door de verschillende soorten. Nog wel zonder fysiek geweld voor zover we zagen. Uit ervaring weten we dat het er bij mensen feller aan toe kan gaan binnen VVE's. De alarmroepen van de vogels zijn goed hoorbaar langs het fietspad. Wij liepen er langs.
Wellicht dat meer vogels opteren voor de beschikbare ruimtes in dit gewilde complex dan wij vandaag hebben geteld.
"Als vrij en soeverein kunstenaar moet jij als het ware je eigen beeldhouwer zijn en jezelf uitbeelden in de vorm die je verkiest. Je kunt ontaarden in de lagere vormen, de dierlijke, maar je kunt ook door eigen wilsbesluit herboren worden in de hogere vormen, die goddelijk zijn."
Pico dell Mirandola, Oratie over de menselijke waardigheid
JEAN-BAPTISTE SENAILLÉ Sonate en do mineur / C minor op.1 no5 Théotime Langlois de Swarte, violon • violin Thomas Dunford, luth • lute William Christie, clavecin • harpsichord
Tonight I'll shave the mountainI'll cut the hearts from pharaohsI pull the road off of the riseTear the memories from my eyesIn the morning I'll be goneI drink a thousand shipwrecksTonight I steal your paychecksI paint the sheets across my bedThe birds will all fly from my headAnd in the morning I'll be goneTake every dream that's breathingFind every boot that's leavingShoot all the lights in the cafeAnd in the morning I'll be goneI bet a thousand dollarsI have a French companionI tie myself below the deckI pull the rope around my neckIn the morning I'll be goneIt takes a life to win herThere is a drum of bourbonEight hundred pounds of nitroHis boots are thunder as he playsThere is a stone inside itTonight his bones will ride itI'll need a tent to hide it
And in the morning I'll be goneAnd in the morning I'll be goneAnd in the morning I'll be goneAnd in the morning I'll be goneAnd in the morning I'll be goneAnd in the morning I'll be gone