Als er een vogel straalt in het volle zonlicht, adembenemend straalt, dan is het wel de Kruisbek. Daar waar bij veel andere vogelsoorten de man vaak uitblinkt in knapheid, heeft de Kruisbek zowel knappe mannen als vrouwen. Beide seksen kunnen er wat van. Respectievelijk bezitters van overwegend karmijnrood en olijfgroen verenpak. Vogels met een hoge wow-factor. Vogels met kleuren die feesten in je ogen.
Vorige zomer heb ik ze regelmatig mogen spotten, vaak in groepjes, hoog in de toppen van bomen, hangend aan dennen- en sparappels om daar met hun stevig, opvallend gekruiste snavels de zaden uit te halen. Ook drinkend mocht ik ze vastleggen en drinken doen ze graag regelmatig voor de vertering van al die zaden.
Zo verrassend als ik ze van de een op de andere dag in beeld kreeg (enkele weken lang), zo verrassend waren ze ook weer verdwenen. Maanden verstreken zonder het zien van ook nog maar één kruisbek.
Nu pas begrijp ik dat het echte nomaden zijn, ware trekvogels. Het wachten is dus op een nieuwe invasie. En dat zou maar weer eens kunnen gebeuren in deze tijd. Iets fijns om naar uit te zien. Tot het spotten van de eerste Kruisbekken 2024, stel ik me blij tevreden met de prent van de Japanse kunstschilder, en prentkunstenaar Ohara Koson (1877 - 1945). De gedetailleerde penseelstreken van de prent doen me denken aan de gongbi stijl.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten