Oorspronkelijk een lied van Schumann.
Bewerkt door Liszt.
Du meine Seele, du mein Herz,
Du meine Wonn’, O du mein
Schmerz,
Du meine Welt, in der ich lebe,
Mein Himmel du, darein ich
schwebe,
O du mein Grab, in das hinab
Ich ewig meinen Kummer gab.
Du bist die Ruh, du bist der Frie-
den,
Du bist vom Himmel mir beschie-
den.
Daß du mich liebst, macht mich
mir wert,
Dein Blick hat mich vor mir ver-
klärt,
Du hebst mich liebend über mich,
Mein guter Geist, mein beßres Ich!
Du meine Seele, du mein Herz,
Du meine Wonn’, O du mein
Schmerz,
Du meine Welt, in der ich lebe,
Mein Himmel du, darein ich
schwebe,
Mein guter Geist, mein beßres Ich!
Jij mijn bezieling, jij mijn hart,
jij mijn verrukking, jij mijn smart,
jij bent de aarde waarop 'k mag
leven,
de hemel ook waarnaar 'k mag
zweven.
O, jij mijn graf, waarin ik borg voor
eeuwig mijn verdriet en zorg.
Jij bent de rust, jij bent de vrede,
jij bent de hemel, nu mijn heden.
Jij houdt van mij, 'k word zó be-
loond;
jouw blik heeft mij mijzelf getoond.
Jij tilt mij uit boven mijzelf,
Mijn goede geest,
mijn beet're helft!
Jij mijn bezieling, jij mijn hart,
jij mijn verrukking, jij mijn smart,
jij bent de aarde waarop 'k mag
leven,
mijn hemel waarnaar ik mag zwe-
ven, mijn goede geest, mijn beet're
helft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten