Vandaag weer sprake van een zon die voorzichtig aan het gewelf beweegt. Na weken vooral grijstonen best fijn. De natuur roept, al moet ik me om serieuze reden wel inhouden. Dat valt niet mee als het enthousiasme geen rem duldt.
Ik hoopte vandaag de vocalen van de Zwarte Specht weer te mogen horen. Stemgeluid dat er echt toe doet. De oerroep van de Zwarte Specht (hoog en ten diepste klaaglijk) vormt voor mij een belangrijke klankschaal in het bos en maakt van de plek gewoon iets spookachtigs.
Vocalen werden gehoord en het vliegbeeld werd ook even waargenomen, maar de schuwe vogel liet zich jammer genoeg niet hangend zien.
In tegenstelling tot zijn bontere verwant, die wel overactief roffelde, vloog, hing en riep. En dan helpt het beetje zon op het dieprood van kop en kont heel goed bij het vinden van de locatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten