"SCARBO toont dat het mogelijk is om traumatische herinneringen onder ogen te zien zonder eraan onderdoor te gaan. De titel verwijst naar een gedicht van de romantische prozadichter Aloysius Bertrand, dat vertelt over een persoonlijke kwelduivel die de ik-figuur gezelschap houdt in doorwaakte nachten.
Op de melancholische pianomelodieën van de Franse componisten Ravel en Debussy, gespeeld door de Italiaanse pianist Gabriele Carcano in levendige interactie met de dans, confronteert Parent haar innerlijke demonen. Op het ene moment lijkt ze vrolijk op te gaan in de samensmelting met de muziek, terwijl uitputting haar het volgende moment dwingt tot de grond."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten