Die Engel - Rainer Maria Rilke

De engelen   Vermoeidheid spreekt uit aller monden,   licht zijn hun zielen, zonder zoom.   En een verlangen (als naar zonde)   beroert een enkele maal hun droom.       Naar uiterlijk zijn zij haast allen   gelijk; geen in Gods tuinen die   geluid geeft - zij zijn intervallen   in 's Heren macht en melodie.       En pas als zij hun vlerken spreiden,   wekken zij wind: alsof de Heer   zijn beeldhouwende hand laat glijden,   met breed gebaar, door de bladzijden   uit 't donker boek van 't eerste uur.

Die engel   Sie haben alle müde Münde   und helle Seelen ohne Saum.   Und eine Sehntucht (wie nach Sünde)   geht ihnen manchmal durch den Traum.       Fast gleichen sie einander alle;   in Gottes Garten schweigen sie,   wie viele, viele Intervalle   in seiner Macht und Melodie.       Nur wenn sie ihre Flügel breiten,   sind sie die Wecker eines Winds:   als ginge Gott mit seinen weiten   Bildhauerhänden durch die Seiten   im dunklen Buch des Anbeginns.