Heggenmus, de strofen zanger

Foto geleend van het web

Toen vorige week de zon met het daarbij behorend voorjaarsgevoel even doorbrak, werd ik heel vroeg in de ochtend in de tuin verrast door kristallijne ver-dragende zang. De zanger hield zich op achter de stenen erfafscheiding, een plek waar veel vogels zich ophouden vanwege de rijke lage begroeiing. Schuil- en voedselplek ineen.

Ik herkende de zang niet onmiddellijk en besloot de toontjes in mijn hoofd te prenten, zodat ik deze eenmaal weer binnen, zou kunnen opzoeken op de computer. Het world wide web met alle interfererende stralingsvelden kent vele nadelige effecten voor mens en dier, maar de onuitputtelijke mogelijkheid van het kunnen tappen uit een werelds Akasha kroniek (het wereld wijde naslagwerk) verbaast en verheugt me nog ieder dag. Welke interesse of vraag ook wordt opgeworpen, over alles is van alles te vinden. 

Het zangtalent bleek bij de Heggenmus-man te horen (Prunella modularis). Het vogeltje heeft geen schouderklopje nodig, voordat hij al vroeg in het voorjaar het podium opgaat. Mooie heldere, korte, vrolijke strofen die tezamen een makkelijk te onthouden riedeltje vormen. Hij verleidt er in één seizoen meer dan één vrouw mee. Monogaam is ie zeker niet, maar zijn zangtalent zorgt blijkbaar voor een grote vergevingsgezindheid onder de dames.

De heggenmus is een scharrelaar met een fijn snaveltje (geen familie van de huismus) die als een muisje over de grond naar insecten speurt en in de winter ook best graag wat kleine zaadjes meepikt. En die vond hij in mijn tuin.

Zeker vijf ochtenden op rij kwam de kleine zanger binnen mijn perken scharrelen, totdat daar weinig of niets meer te vinden was, omdat ik noodgedwongen moest stoppen met het voeren op de grond vanwege brutale muizen. Ooit hingen de ratten aan de pinda-vetpot voor vogels en dat heeft me geleerd voorzichtiger te zijn met het aanbieden van voer. 

Na het rattenbezoek zorgde ik een tijdlang met ingenieuze constructies dat het vogelvoer alleen nog bereikbaar bleef voor gevleugelden. Maar omdat de vele vinken en merels zo graag scharrelen op de grond werd ik dit jaar weer wat achtelozer. Totdat een muis roet in in het eten gooide en ik opnieuw het voeren op de grond moest staken. De Heggenmus hield het daarmee ook snel voor gezien in mijn tuin. 

Spijtig, want ik ben dol vogelzang. En het liedje van de Heggenmus doet er toe. 

30 januari 2024, Hedy

Orpheus

Eens in de zoveel tijd her-beluister ik 'Orpheus' van het album 'Secrets of Beehive'. Het zal ergens in de herfst van 1987 geweest zijn, toen ik het nummer voor het eerst hoorde. Ik woonde in die tijd nog in Leiden voor een studie, maar bevond me op het moment waarop ik kennis nam van de song in Brabant. Het veranderde mijn leven. Ik maakte een sterrentocht. 

Standing firm on this stony ground
The wind blows hard, pulls these clothes around
I harbour all the same worries as most
The temptations to leave or to give up the ghost

I wrestle with an outlook on life
That shifts between darkness and shadowy light
I struggle with words for fear that they'll hear
But Orpheus sleeps on his back, still dead to the world

Sunlight falls, my wings open wide
There's a beauty here I cannot deny
And bottles that tumble and crash on the stairs
Are just so many people I knew never cared

Down below on the wreck of the ship
Are a stronghold of pleasures I couldn't regret
But the baggage is swallowed up by the tide
As Orpheus keeps to his promise and stays by my side

Tell me, I've still a lot to learn
Understand, these fires never stop
Believe me, when this joke is tired of laughing
I will hear the promise of my Orpheus sing

Sleepers sleep as we row the boat
Just you, the weather, and I gave up hope
But all of the hurdles that fell in our laps
Was fuel for the fire and straw for our backs

Still, the voices have stories to tell
Of the power struggles in heaven and hell
But we feel secure against such mighty dreams
As Orpheus sings of the promise tomorrow may bring

Tell me, I've still a lot to learn
Understand, these fires never stop
Please, believe, when this joke is tired of laughing
I will hear the promise of my Orpheus sing

Heilige Hoendervogel

Merelpootjes

 30 januari 2024, Hedy

Ochtendkleur eind Januari

Maandagochtend, 29 januari 2024, Hedy

Carduelis carduelis

 

28 januari 2024, Hedy 

Carduelis carduelis 

Gewaagd werk 

voor onder het zwerk

níets bonte stoet voor op de weg.

Carnaval in God's kleurdoos:

Vuurrood

Inktzwart

Knalgeel

Schuimwit

Bierbruin

Toeterzat 

Dansen, zwieren, 

Kwetteren, tetteren 

in het vliegend Corso van Putters.

28 januari 2024, Hedy

Hedy's Putter

28 januari 2024, Hedy

Legende

Over het kleurenpalet van de putter bestaat een alleraardigste legende. Ooit kregen alle vogelsoorten hun tekening en kleuren opgeschilderd. Het bescheiden puttertje hield zich op de achtergrond en kwam als laatste aan de beurt. Met de laatste restjes verf werd hij beschilderd. Zo kreeg hij van allerlei kleuren een streek met het penseel. Bron: Vogelbescherming

Op zoek naar  uitgebreidere informatie over de legende van de Putter kleuren kwam ik een interessant stuk tekst tegen. Op de site 'Vrienden van de Slangenburg  (mij niet onbekend!), trof ik een fijn schrijven aan van  Roel Lubbers. Ik deel de link, met alvast een citaat uit zijn stuk over de kleurenpracht van de Putter die het vogeltje uiteindelijk duur kwam te staan! 

https://vriendenvandeslangenburg.nl/putter/

"VoIgens een oude legende werd het vogeltje zo kleurig als beloning voor zijn bescheidenheid. Toen de Schepper de dieren kleurde en alle vogels probeerden voor te kruipen om een mooi kleurtje te krijgen, wachtte de putter af. Toen het eindelijk zíjn beurt was, waren de verfpotjes leeg. Uit alle potjes haalde de Schepper de laatste likjes verf.

Vanwege zijn kleuren is het vogeltje populair (geweest) bij liefhebbers van kooivogeltjes. Putters konden een kunstje leren, waarbij zij aan een touwtje of kettinkje zelf een drinkbakje naar zich konden toehalen. We kennen allemaal het beroemde schilderij van Johan Fabricius, waaruit blijkt dat ook in de 17e eeuw het vogeltje al als huisdiertje gehouden werd. Op Youtube is een filmpje te vinden waarop een puttertje zijn voerbakje naar zich toetrekt. Kennelijk wordt het diertje nog steeds in kooien gehouden. In Spanje worden ze (illegaal) gegeten: de ‘langostinos del Campo’ (‘grote garnalen uit het veld’)."  

Karels Putter

 

Kunstenaar: Karel Fabricius

Kunststijl: Barok

Techniek: Olie

Materiaal: Boom

Datum 1654

Afmeting: 33,5 x 22,8 cm

Plaats: Mauritshuis, Den Haag

Pablo's Putter

Vogel en Bloemen 

Pablo Picasso

1939 , 14×22 cm

Kunstenaar: Pablo Picasso

Kunststijl: Surrealisme

Techniek: Gouache

Materiaal: Papier / Karton

Datum 1939

Afmeting: 14 x 22 cm

Plaats: Privébezit

Ik sluit niet uit dat het Picasso is geweest die de Schepper in het hemels-atelier heeft gewezen op mogelijke kleurcombinaties voor deze vlieger op aarde.

29 januari 2024, Hedy 

Buizerd boven de tuin

 29 januari 2024, Hedy

Elzenproppen

Mijn woontijd in het Caribisch gebied zal ik niet snel vergeten en vormt een belangrijke en bijzondere fase in mijn leven. Ik heb ruim vijf jaar mogen genieten van het tropisch klimaat, de laid back levensstijl en het zeeleven. 

We woonden boven de Atlantische Oceaan aan een kleine haven. Bij het openen van de schuifdeuren

's ochtends vulde het geruststellend geluid van de Oceaan de ruimtes in huis. Vanaf de balkons observeerde ik graag Zeeschildpadden, Iguana's en een enkele keer zelfs vanaf het topdek walvissen. 

Bijna dagelijks maakten we wandelingen langs de rotskusten van het eiland en zocht ik naar aangespoelde schelpen. Op Teva-sandalen slenterde ik langs kust- en door waterlijnen op zoek naar plekken waar schelpdieren en zee-egels leven. Het tropische buitenleven was echt aan me besteed. Het bosmeisje werd shellgirl. 

Toch waren er ook momenten waarop ik heftig terugverlangde naar de bossen in Nederland. De aarde met daarin gewortelde bomen en struiken zijn als een life-line voor me. De bos- en tuinvogels erin en eromheen als edelstenen met helende krachten. Zoals gezegd de bossen ontbeerde ik op het eiland, al werd er voldoende tegenover gezet voor het nodige verwonderen.

Inmiddels wonen we alweer ruim acht jaar in Nederland en kan ik mijn hart ophalen in de natuur van ons geboorteland. Wandelen door bossen, langs akkers, velden en over paden is nu een fijn tijdverdrijf. 

Dit weekend voelde ik nog weer eens duidelijk bij het observeren van badderende vogels bij een drinkplek in het bos, hoeveel waardering bij mij uitgaat naar de bomen. 

Een boom die wat mij betreft in deze tijd van het jaar echt in de spotlights mag worden gezet is de Els. 

De Els draagt nagenoeg de gehele winter vruchten waaraan de kleinere bosvogels die ik zo bemin, zich tegoed kunnen doen. Wintervoer! De boom draagt mannelijke en vrouwelijke katjes met bloempjes. De vrouwelijke katjes blijven een jaar lang aan de boom hangen en vormen de 'verhoute' elzenproppen (miniatuur-zaadkegeltjes). De boom is zijn blad allang verloren in de herfst, maar de elzenproppen versieren samen met de nog aanwezige roodbruine mannelijke katjes die rijpen nog voordat er opnieuw blad aan de boom komt, de tot trekpleister van het bos. De sijzen, barmsijzen, vinken, goudvinken, kepen en putters strijken graag neer op of rondom de Els voor de smakelijke en voedzame zaden. Elzen houden van natte standplaatsen.

Cyclus van de Els, eenhuizige boom

1. Draagt in begin van de lente zowel mannelijke als vrouwelijke 'katjes' met bloempjes
2. De mannelijke katjes zijn groter en hangen als trossen aan de boom
3. Als de vrouwelijke katjes bevrucht zijn, vormen zich hieruit de kegelvormige vruchten die later in het jaar verhouten.
4. Dit zijn de zogenoemde elzenproppen, leuke miniatuur dennenappels 
5. De zaden erin verspreiden zich via de lucht of via het water en worden graag gegeten door vogels
6. De mannelijke katjes rijpen nog voordat er nieuw blad aan de boom komt 
7. In de winter is de boom een transparant juweel waaraan elzenproppen en inmiddels roodbruine mannelijke katjes hangen. De boom is dan misschien wel op z'n mooist.

Staartmees

28 januari 2024, Hedy 

De Spiegelproef voor Vogels

Deze drinkplaats voor dieren wordt al volop bezocht door de vogels. Wintermaand of niet, vogels wassen zich in het water. De verschillende vogelsoorten verdragen elkaar goed bij de waterplek. De pret spat er af op dit intieme plekje. De activiteiten van de vogels leverden leuke beelden op. Ik ben er tijdens de lange wandeling even rustig voor gaan zitten. 

Tijdens het filmen stelde ik mezelf de brandende vraag of vogels zich bewust zijn van hun eigen spiegelbeeld. Van mensen, olifanten, mensapen, dolfijnen en en een paar vogelsoorten (waaronder de Ekster) is (inmiddels) bekend dat ze zichzelf herkennen in de spiegel. Een vorm van zelfbewustzijn, hetgeen een complexe cognitieve vaardigheid blijkt te zijn. 

Video's

1. Barmsijs, Sijs en Putter

2. Putter en Sijs

3. Sijs en Pimpel

4. Putter

Foto's

1. Zwarte Mees

2. Putter en Pimpel

Universität Bonn in D'land meldt het volgende. Leuk om te weten:

Omdat je niet aan dieren kunt vragen wie of wat ze in de spiegel zien, onderwerpen wetenschappers de dieren traditioneel aan een spiegeltest. Nadat de dieren konden wennen aan de spiegel, brengen onderzoekers verf of een sticker aan op het lichaam van het dier. Zij kunnen de markering alleen zien met behulp van een spiegel. Dieren die een vorm van zelfbewustzijn hebben, zullen proberen de markering te verwijderen, bijvoorbeeld door te krabben of te wrijven op de gemarkeerde plek.

Kippen faalden tot nu toe voor de spiegeltest, maar volgens Duitse onderzoekers betekent dat niet dat de vogels geen zelfbewustzijn hebben. De kippen falen volgens hen voor de spiegeltest omdat ze de nood niet voelen om de markering van hun lichaam te verwijderen. De Duitsers ontwikkelden daarom een alternatieve test, waarbij ze gebruikmaken van het sociale gedrag van hanen. Een haan waarschuwt alleen voor overvliegend gevaar (van een roofvogel) wanneer er soortgenoten in de buurt zijn. Een haan die denkt dat hij alleen is, produceert geen alarmroep. De onderzoekers plaatsten eerst twee hanen in een ruimte met een spiegel. Ze lieten vervolgens het silhouet van een roofvogel over de ruimte vliegen, waarna de hanen alarm sloegen. Wanneer ze een haan alleen (met zijn spiegelbeeld) in de ruimte lieten, reageerde die haan helemaal niet. Dat toont volgens de onderzoekers aan dat de haan weet dat het zijn spiegelbeeld is, en geen andere haan. Nog maar eens een bewijs dat kippen niet zo dom zijn als hun reputatie doet vermoeden?

Gebed voor Bomen

27 januari 2024, Hedy 

Vurige Wensen

Er zijn dagen die te mooi zijn om waar te zijn. Er zijn verhalen die te mooi zijn om verteld te worden. Als dromen in een nacht, waarbij het nachtbewustzijn zich verheft naar gebieden waar het gewone waakbewustzijn niet kan volgen. 

Waar de tijd-ruimtelijke natuur normaliter geen rust geeft in het drukke leven, in een wereld die verkeert in de wieling van een uiterst revolutionaire periode, wordt de natuur een van stilte gewijde plaats. En dan zie je met de ogen van een kind de wonderen zich voltrekken: 

• In de gesprekken met voorbijgangers die een zelfde liefde voor de natuur delen;
• In de dieren die zich aan je laten zien, als ware het dat Cupido er z'n hand in had;
• In de vogels, die net voordat de zon ondergaat, zich aan je willen laten zien en daarmee je wensen in vervulling laten gaan.

Wens-vogels waar ik over droomde, onthulden vandaag op de valreep hun plekjes. En ik verzeker je, het valt niet mee om deze soorten in de kijker te krijgen. 

We spraken af voor een second date op een tijdstip met meer licht en zon, voor een optimaal tonen van het verenkleed. Ik verheug me er nu al op. Want in de schemering zijn deze vogels al smashing. Hoeveel geluk kan een amateur vogelaar aan ...

De Goudvink

Ladies First ... 

Ze heeft net als haar mannetje een zwarte kap. Het vrouwtje is onopvallender gekleed, in het beigegrijs. Het mannetje daarentegen heeft een opvallend verenkleed: Roodroze buik en wangen. 

Beide hebben een donkere staart, witte stuit en vleugels met een goed zichtbare witte vleugelstreep. De korte, zware, dikke, zwarte snavel kan niet gemist worden. Indrukwekkend.

Ik schat in dat het om een paartje gaat. De goudvink leeft anders dan andere vinken niet in grote groepen maar in paren of kleine groepjes.  Goudvinken zijn vogels van bossen, parken en tuinen die zich graag ophouden in de dekking. Ze blijven vaak minutenlang stil zitten.

De Barmsijs 

Een speciaal woord van dank aan neef A. die me gisteren voorzag van een heerlijk outdoor jack voor mijn buitenleven, dat het heel goed gaat doen in de maanden richting a.s. voorjaar. Het jack bracht me op dag één al een golf van geluk!

Een speciaal woord van dank aan Wilma die me weer liet geloven in mijn dromen-en-wensen-wereld, toen ik me even dreigde te verliezen in de realiteit. 

En niet op de laatste plaats, een speciaal woord van dank en alle lof aan mijn Liefde N. die als kompas altijd met me gaat.