Vandaag reden we opnieuw naar ons oude woongebied voor het verkennen van een deel van de 'Binnenveldse Hooilanden' waar we nog niet eerder aan toegekomen waren. En met deze ontdekking is zo goed als het hele gebied door ons in kaart gebracht.
Het gebied (deel III) wordt 'de Veenkampen' genoemd.
Veel moeilijker te vinden, omdat het met de auto niet te bereiken is.
Wel omarmd door fijne stille wandel- en fietsroutes in het buitengebied. En juist dat aspect maakt het gebied voor ons extra aantrekkelijk. Je waant je er op momenten alleen op de wereld, hetgeen in ons land waar alles volgebouwd lijkt te worden, uniek genoemd mag worden. Stevige, zachte wind in het gezicht, haren wapperen, voeten ritmisch vooruit.
Het gebied start vanaf het fietspad bij de Veensteeg, tussen Wageningen en Bennekom.
Populieren langs de fietspaden, stille vergezichten over weiden, kruidige geuren vanaf bermen en graslanden die je herinneren aan je kindertijd, valken die bidden boven de uitgestrekte groen gedekte eettafels. En ook hier de aan dieren en planten gul uitdelende wateren. Het riviertje de Kromme Eem (zuiver kwelwater) en het Valleikanaal de Grift (voedselrijk water vanuit de omliggende landbouw gebieden).
In ons land is sprake van een zorgwekkende afname van weidevogels, maar tijdens de verkenningstocht Het Binnenveld III zag ik tot mijn vreugde nog groepjes Kieviten in het groene veld en hier en daar een voorbijgaande schuchtere Patrijs (rode lijst vogel). Ook de Watersnip is er te bewonderen, maar die is door mij niet waargenomen.
Als de benen stevig zijn beproefd vanaf de aan de rand van de stad geparkeerde auto, wacht een verrassing. Het betreden van het vlonderpad , een uitzichtpunt midden in het gebied, dat over het drassige gebied aangelegd is. Het vlonderpad is van 15 maart tot 15 juli afgesloten.
Vervolgens kom je bij het Veeneiken Monument, een groot kunstwerk met de resten van eeuwenoude eiken die ooit in dat gebied hebben gestaan. Een kunstwerk dat iets met me doet. Materiaal, lijn en vorm, voldoet helemaal aan mijn kunstzin. En zo te zien ben ik niet de enige. Ook de Aalscholver waardeert het werk met zijn bezoek.
Ook de Vistrap is het bestuderen waard (lees info bezoekersbord)
Gedeeltes van deze routes zijn niet toegankelijk van 1 maart tot 1 juni in verband met het broedseizoen. Ik kan echt heel blij worden van deze maatregels die ervoor zorgen dat de natuur rust en stilte gegund wordt. Waaruit het respect blijkt voor de natuur. Helaas blijkt zelfs op deze met zorg en goed bewaakte plekken de mens toch ook weer een verstoorder als we tijdens de wandeling tot ons verdriet door de mens achtergelaten klein afval aantreffen (denk aan lege (bier)blikjes, papier van snoepjes en stukken plastic).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten