5 augustus 2024, Hedy (tuin op de Vlinderstruik 15:15 uur)
Met een vooruitziende blik heb ik gewacht op de eerste berichten naar aanleiding van de Vlindertelling 2024. Dit jaar heb ik zelf niet meegeteld in eigen tuin, omdat zich nauwelijks vlinders lieten zien, in tegenstelling tot vorige jaren. Langs de velden en door bossen waar ik voldoende uren doorbreng met wandelen, bleven aantallen ook sterk achter. Ook die van de algemeen voorkomende soorten. Dagpauwoog, Atalanta, Witje, Citroenvlinder, Vuurvlinder. Uitzondering is wellicht het Bont Zandoogje, die ik wel op meerdere plekken waarnam. Andere soorten, die sowieso al moeilijker te spotten zijn, kwetsbaar zijn, waren in geen velden of wegen te zien. Ik maakte mijn eigen sombere gevolgtrekking.
Al weken loop ik met zorg rond over de forse teruggang van vele vlindersoorten. Dat zette me onder andere aan tot het kweken van wilde viooltjes voor diverse soorten parelmoervlindersoorten. De opbrengst uit de zaaddoosjes van deze plantjes heb ik als een zaaier toevertrouwd aan de aarde, op de daarvoor geschikte plekken. Een kleine bijdrage voor het oplossen van een groot probleem.
Dit jaar voelde ik op grond van mijn wekenlange schouwen aan alles aan dat het dramatisch gesteld is met de vlinders. Dat gevoel is vandaag bewaarheid met de eerste formele uitkomsten van de Vlindertelling 2024.
Het weekend dat achter me ligt, is wederom deels besteed aan het zoeken van de inmiddels al langere tijd kwetsbare Keizersmantel en Kleine Parelmoervlinder op die plekken waar deze soorten vorig jaar in dezelfde maand nog in relatief acceptabele aantallen te zien waren. Van de Keizersmantel heb ik er slechts twee mogen tellen dit seizoen. Tweede helft juli. Twee vlinders van deze soort, die voor nageslacht moeten zorgen voor in ieder geval volgend jaar. Op de plek waar er vorig jaar nog zeker dertig in getal vlogen ... Die constatering doet zeer. Ik hoop dat de maand augustus nog wat rechtzet.
Ik kon het gewoon niet geloven dat in de weken die achter me liggen, zich zo weinig vlinders lieten zien. 'Misschien vandaag wel?', werd mijn mantra.
Dit jaar veranderde de teleurstelling van niet vinden in een werkelijk zorg. De Kleine Parelmoervlinder heeft zich in de voorbije weken, inclusief dit droge en zacht zonnige weekend nog helemaal niet laten zien aan mij. Helemaal niet. Ook het niet kunnen vinden van voldoende waard-plantjes (wilde Viooltjes) voor deze soorten nabij bomen of langs en in velden baart zorg.
Hebben de heftige regendagen op rij en het tekort aan zonne-uren in de maand juli én het begin van augustus mede een rol gespeeld in de forse teruggang van soorten?
Time is running out, we have to do something now!
Vandaag schijnt de zon met enige kracht. Tijdens de wandeling met Emma vanmiddag, bleken op verschillende plekken wat vlinders gewekt. Dat stemde me vrolijker, zeker na het lezen van het verontrustende nieuws.
Een natuur zonder vlinders is voor mij onvoorstelbaar. Niet alleen door de buitengewoon hemelse schoonheid die vlinders aan deze zware aardse dimensie geven. De vlinder als krachtig vrijheidssymbool, leeft en vliegt ons voor. Laat ons proeven van de mogelijkheid die ook voor ons mensen is weggelegd. Een transfiguratie, een volledig richten tot het Licht. Het kost tijd, het vraagt kracht, ook van ons.
5 augustus 2024
Geen opmerkingen:
Een reactie posten