Ooit mijn bode en de drijvende kracht die mij de natuurgebieden nabij mijn woonomgeving introk met andere ogen dan daarvoor.
Ik ontmoette de Kleine Parelmoervlinder in eigen tuin. Daar landde zij een paar dagen op rij als een zwerver op de bloemen van mijn Buddleja davidii 'Black Knight'. De vlinder trok onmiddellijk mijn aandacht. Vooral door de zomers-warm oranje vleugelkleur en door de aan de onderkant van de achtervleugels opvallende, grote ovale zilverkleurige vlekken. Een fraaie combinatie. Een fashion statement.
Het is een schaarse standvlinder (rode lijst vlinders) die in de kuststreek van ons land te vinden is. Vanaf 2005 is hij vanaf het zuiden teruggekeerd in het binnenland en komt daar in zeer lage dichtheden voor op de hogere zandgronden.
Na de eerste kennismaking lukte het me twee of drie opeenvolgende zomerseizoenen de vlinder in de natuur terug te vinden op de plekken waar ze me als akela naar toe had geleid. Het leek haar woongebied geworden, gelet op de kleine succesvolle aanwas.
Maar sinds vorig jaar werd de vlinder node gemist. Geen enkele Kleine Parelmoervlinder liet zich meer vinden. Ik begreep er niets van en bleef zoeken naar het levende kleinood.
Ook dit jaar mochten de al vele gemaakte wandelingen niet leiden tot het helen van het gewonde hart, tot vanmiddag! Notabene later op de dag. Uit het niets dook daar opnieuw een zwerver, een pionier op, die op geringe afstand landde op de droge zandgrond naast het pad waarop ik liep.
Een kort maar emotioneel ontroerend weerzien. Dat was het. Op een plek waar ik de vlinder niet verwachtte.
Een soort van geruststellende, schalkse groet. En weg was ze.
"De vlinder telt geen maanden, maar momenten en heeft tijd genoeg"
Rabindranath Tagore
Geen opmerkingen:
Een reactie posten