Een Vuurgoudhaan acceptabel en herkenbaar vastleggen, is me eigenlijk nooit echt goed gelukt. Een voor de hand liggend en tevens geldig excuus daarvoor is dat het felgekleurde bolletje extreem haastig en bewegelijk is. Mijn gevoel van opwinding was dan ook groot, toen ik vanmiddag ooggetuige werd van een badderend exemplaartje. Op het moment van spotten, waande ik me als in beton gegoten. Iedere kleine beweging wordt door het vogeltje immers opgemerkt en blijkt direct aanleiding voor het nemen van de benen.
De vogel-man, te druk met zijn voornemen zich op te frissen, zag me niet. Wel bleef hij uiterst alert tijdens zijn poetsbeurt. Ik op mijn beurt moest het voor elkaar krijgen ongezien mijn camera in te stellen en te richten op de poedelende spetter.
Thuis bleek de film te lang.
Ter voorkoming van verlies aan beeld heb ik het filmpje simpelweg in tweeën geknipt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten