Ruim vijf kilometer gewandeld, niet voor het vogel-spotten, wel voor het stillen van de gezonde bewegingsbehoefte. De snijdende kou vroeg om een stevig pas. In ritme. Emma, de hond had er onverwacht ook zin in. Zelfs op momenten waarop we meenden haar te overvragen, eiste ze op eigen benen de finish te mogen halen. Daarna volgde thuis snel haar warme maaltijd en mand voor uren slaap. Dat stelde ons in de gelegenheid zonder hond nog even het spechten-pad op te zoeken. Wel met in het vooruitzicht warme soep bij thuiskomst.
Twaalf over vijf, kouder dan middag-kou, nog maar net de eerste voet op bosbodem gezet, als zich direct een Zwarte Specht in de vlucht aandient. Hij landt nota bene recht boven ons in een top van een iele boom en communiceert daar kort met één of misschien zelfs wel twee soortgenoten. Het hoogfrequente "kli-èèèhh" - ik noem het de oerroep - toch vastgelegd.
Alsof ie ons snel en kort wilde begroeten. En weg was ie. Daarna geen Specht meer gezien of gehoord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten