Verfrissend Bad
Ieder jaar tref ik onder het ruim aantal tuinvogels wel één of twee types waarmee ik een bijzondere band opbouw.
Zo herinner ik me nog goed een roodborstje dat altijd direct naar me toe vloog als ik 's ochtends vroeg de tuin inliep. 'Vôr d'n duvel nie bang.' Op geringe afstand keken we elkaar vaak lang en aandachtig aan, met ogen die de ziel raken. En als ik het harkje ter hand nam voor het omploegen van de aarde, tippelde ze op mijn net bewerkte grond achter mijn hark aan voor vers eten. Insecten, larfjes ... De band heeft precies één voorjaar en zomer geduurd. Naar alle waarschijnlijkheid was mijn roodborst een reislustig type en heeft alsnog gekozen voor een overwintering ver weg. Ik heb eerlijk gezegd even tijd nodig gehad om het gemis te verwerken. Tamme vogels weten je te treffen.
Dit jaar is de kans groot op een bijzondere connectie met een merelvrouw. Al een aantal dagen zoekt ze me op als ik in de tuin scharrel of werk en ze lijkt het te waarderen als ik wat met haar praat. Zelfs onze viervoeter (een wild Fawn chi) lijkt haar niet af te schrikken. Althans, nóg niet zolang twee meter afstand maar in acht wordt genomen. Het veranderen van posities van de merelpootjes en hondenpootjes in de tuin langs potten en struiken heeft wat weg van het spelen van verstoppertje. Het gaat nog steeds goed, al moet ik de hond zo nu en dan afleiden door het roepen van haar naam, opdat de merel niet muurvast komt te staan.
Vanmiddag nam mijn Merel in mijn directe nabijheid een verfrissend bad. Uitgebreid. Het lijkt erop dat ze zich ervan bewust is, dat met mijn aanwezigheid het badderen gewoon veiliger is. En dat is niet slecht bedacht, want er sneuvelen helaas nog weleens vogels in onze woonomgeving door loslopende huiskatten.
3 maart 2025
3 maart 2025, Hedy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten