Bijna half zes. Een avondzon verlicht het bos. Het is muisstil in het bos, op het gezang van vele vogels na. Een heerlijk moment van de dag. We zitten op onze walkstools wat uit te rusten van de meters die we samen hebben afgelegd met Emma, onze viervoeter. Zij wil eigenlijk al naar huis en is wat onrustig. Toch blijven we nog even mijmeren. En dan uit het niets vliegt een Zwarte Specht (een mannetje) hoog aan voor zijn avondeten. Niels spot 'm vanuit zijn ooghoek. We worden toeschouwer van het werk van deze zwarte held en houden onze adem in.
Op de eerste boom volgt de poets van het verenpak (17:30 uur). Later wordt op een aanpalende dode boom dan echt gehakt voor het voedsel waarvoor hij komt (deel 2 en 3).
8 maart 2025, Hedy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten