Well, the eggs chase the bacon round the fryin' pan And the whinin' dog pigeons by the steeple bell rope And the dogs tipped the garbage pails over last night And there's always construction work bothering you In the neighborhood In the neighborhood In the neighborhood Well, Friday's a funeral and Saturday's a bride Sey's got a pistol on the register side And the goddamn delivery trucks, they make too much noise And we don't get our butter delivered no more In the neighborhood In the neighborhood In the neighborhood Well, Big Mambo's kicking his old greyhound And the kids can't get ice cream 'cause the market burned down And the newspaper sleeping bags blow down the lane And that goddamn flatbed's got me pinned in again In the neighborhood In the neighborhood In the neighborhood There's a couple Filipino girls gigglin' by the church And the window is busted and the landlord ain't home And Butch joined the army, yeah, that's where he's been And the jackhammer's diggin' up the sidewalks again In the neighborhood In the neighborhood In the neighborhood In the neighborhood In the neighborhood In the neighborhood
zaterdag 30 september 2023
Jan Hanlo - De Mus
DE MUS
Tjielp tjielp - tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp - tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp tjielp
tjielp tjielp tjielp
Tjielp
etc.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog begon Jan Hanlo te dichten. Na de oorlog hoopte hij zijn werk te bundelen, maar een uitgever was moeilijk te vinden. De bundel kwam er pas nadat hij naam maakte met enkele experimentele gedichten, waaronder De mus. Daarvoor verplaatste natuurliefhebber Hanlo zich in de gelijknamige vogel. Het gedicht werkt op de lachspieren, maar prikkelt ook de fantasie: we zullen nooit precies weten wat en waarom de mus zingt, maar we kunnen er wel over nadenken.
WAAR GAAT DIT GEDICHT OVER?
De mus begint zijn lied met tweemaal tjielp, waarna een korte pauze en dan nog driemaal tjielp volgen. De tweede regel draait deze volgorde om: eerst driemaal tsjielp en na een korte pauze volgt nog tweemaal tjielp. De mus begint dus enigszins aarzelend en laat een paar keer een korte stilte vallen. Daarna krijgt hij er vertrouwen in: zesmaal tjielp, zonder pauze. Vermoeid, en wellicht verveeld omdat niemand reageert, volgen nog drie tjielpen, een witregel die haast een zucht lijkt te zijn, en een laatste tjielp. Heeft de mus ontdekt dat zijn getjilp geen zin heeft, omdat hij maar één klank ter beschikking heeft: tjielp? Of blijft hij onverstoorbaar zingen, omdat dat nu eenmaal is wat mussen doen?
Etc.
Het ‘etc.’ laat veel open voor de lezer. Zo kan dit gedicht het eindeloze lied van een mus zijn die alsmaar door tjilpt. Wellicht is het etc. bedoeld om het gedicht zelf af te maken en er een traditionelere vorm van te maken, zoals een sonnet. Of het etc. is bedoeld om uit te drukken wat niet in woorden te vatten is. Of…
Tjilp of Tjielp?
Overigens is het geluid van de mus eerder tjilp is dan tjielp - zo staat het ook in Van Dale’s woordenboek. Volgens sommigen betekent dit dat Hanlo, een natuurliefhebber die meerdere gedichten over vogels schreef, wilde laten zien de menselijke nabootsing van de natuur altijd imperfect is. Het gaat in De mus misschien meer over het idee dat wij van een mus hebben, dan daadwerkelijk over de vogel zelf. Wat de mus echt zingt, zullen we nooit weten.
Bron: muurgedichten.nl
Kruisbek Feest
30 september 2023, Hedy
Noach
23 september 2023, 20:00 uur
Toch wel allerdroevigst als je tijdens een wandeling getuige wordt van een jong eekhoorntje dat door krachtgebrek en een duidelijk tekort aan klimervaring tot twee maal toe uit de boom valt. De tweede val met ogenschijnlijk fatale afloop. Een doffe klap vanaf drie meter hoog. Die kwam binnen, kan ik je zeggen. Het diertje lag roerloos als dood tussen de takken.
Dan rest maar één ding, bellen met de dierenambulance. De vriendelijke en behulpzame dame aan de lijn, verwees door naar een opvangcentrum voor inheemse wilde dieren. Opnieuw bellen vanuit het bos en met de zeilen bol, zorgen voor een doosje bij het dichtstbijzijnde hotel. Het moeilijkste deel bleek het vangen van het inmiddels bij kennis gekomen diertje dat duidelijk verward en versuft alsnog probeerde de benen te nemen. Onmogelijke missie, gelet op de klap die het diertje had geïncasseerd.
Een lange autorit volgt, met de nodige zenuwen, want hoe houd je al rijdend een wild diertje als het door angst en adrenaline wil vluchten in een kartonnen doosje?
Een enorme opluchting volgt, als dan op de plaats van bestemming na een lange autorit een engelenontvangst wacht. Direct weet en voel je, hier maakt Noach kans, hier is hij op de juiste plaats voor de juiste verzorging.
Bij vertrek dan zelf toch nog even verwarring en tranen voelen, omdat het lijkt alsof je een kind voorgoed achterlaat bij 'vreemden'.
De ontvangstengel sprak geruststellende woorden. Jonge eekhoorntjes (net van de moeder af) hebben het in deze tijd van het jaar in het wild moeilijk. Gelukkig blijkt het soort taai en is er redelijke kans van opveren. Hoop waar je je aan vast mag houden.
Bij thuiskomst nog volop bezig met het gebeuren in hoofd en hart, direct een mail verstuurd en een donatie voor de verzorging geregeld. En dan volgen enkele spannende dagen van wachten op een teken van leven, met een regelmatig terugkerende overpeinzing: Gaat 'onze Noach' het redden?
Een bezoek aan de site (https://opvangnoach.nl) leert dat Petra en Toon Lesterade al jaren fantastisch werk doen! Respect.
27 september 2023 19:15 uur
Hallo Hedy,
Inmiddels zit de kleine eekhoorn van jullie in gezelschap van 2 andere kleintjes ongeveer even oud uit Almelo.
Ze doen het goed samen, het is de vraag of ze voor de winter nog uitgezet kunnen worden omdat ze natuurlijk de mogelijkheid moeten hebben nog een wintervoorraad aan te leggen.
Anders overwinteren ze hier in een grote ren en gaan ze in het voorjaar vrij.
Weet straks niet meer wie welke is maar we zullen het volgende groepje eekhoorntjes wel in die regio uitzetten.
Bedankt voor de bijdrage namens de beestenboel hier en blijf genieten van al het moois om ons heen.
Samen kunnen we het verschil maken, fijne avond!
Groetjes Petra
vrijdag 29 september 2023
zondag 24 september 2023
Jakub Józef Orliński & Oliver Zeffman / G.F. Handel "Cara sposa"
G.F. Handel (1685 - 1759)Aria Rinaldo "Cara sposa" from opera Rinaldo HWV7a Jakub Józef Orliński - Countertenor Oliver Zeffman - Conductor Academy of St Martin in the Fields - Orchestra Concert filmed at Victoria and Albert Museum, part of "Music x Museums" presented by Viking.
vrijdag 22 september 2023
Van de bron naar het oor, de Geelgors
22 september 2023, Hedy
De eerste vier noten van de Vijfde Symfonie van Beethoven zijn bij velen bekend. Inspiratie voor de vier noten komt uit onverwachte hoek. Beethoven zat in het park en hoorde de Geelgors zingen. Een vermakelijk idee dat een van de favorieten uit het boerenveld (dat zangvogel'ke met dat onmiskenbare zomerse citroengeeltje in het pak) het muziekgenie Beethoven aanzette tot dat beginmotief in zijn bombastische composite. Decennia lang zijn deze noten zelfs gebruikt in de verschillende muziekstromingen: In symfonische rock (Ekseption), funk (Walter Murphy's soundtrack 'Saterday Nightfever) en rap (A+ Enjoy Yourself) en dan vergeet ik er vast nog enkele te noemen. Wat de zang van Emberiza citrinella vermag! Het mooie vogeltje blijft er zelf nuchter en bescheiden onder. Vandaag spotte ik 'm (in groepsverband) in het veld. Ta ta ta taaaaaaaa!
De mannelijk geelgors: Diep gele kop en borst. Op rug vooral bruin en grijs. Snavel grijs
Vrouwelijke geelgors: Licht gele kop en borst met wat donkere tekeningen (lopen door op rug)
Juveniel: Lijkt veel op het vrouwtje.
Frederik van Eeden - De waterlelie
daar die zo blank is en zo stil haar kroon
uitplooit in 't licht.
heeft zij het licht gevonden en ontsloot
toen blij het gouden hart.
en wenst niet meer . . .
dinsdag 19 september 2023
Scheervlucht
De ontbijttafel is zojuist afgeruimd. Ik giet de eerste watersloot op de koffiefilter-houder, waarin zes volle maatscheppen koffie wachten op de waterdoop. De melk wordt vakkundig opgeklopt tot schuim in mijn Severin. Alles voor de perfecte cappuccino van het huis waarvan de smaak door geen enkel Grand Café wordt geëvenaard. Ik drink het liefst in eigen huis.
Over ruim een half uur zal het schoolplein verderop in het dorp gevuld zijn met schreeuwende kinderstemmen. Door de afstand krijg ik het gefilterd mee. Zoiets als het geluid van een trompet met demper. Pauze. Het samenleven wordt op het plein alvast geoefend in het klein. Het heeft iets vrolijks, de groepsuiting van al die leventjes samen vol spannende verwachtingen.
Ik ga mijn eerste kop koffie voor deze dag testen. Vaak volgt dan nog een tweede en tevens laatste. Boven draait de nieuwe wasmachine zoals in een wasserette. Het ene na het andere programma. De machine kan van alles, meer dan ik kan bedenken en onthouden. Een volle week met teil en wasbord werken geeft achterstanden. Stapels. De gebruikershandleiding met installatie-instructies bestuderen biedt uitkomst, maar ik heb er nog even geen zin in.
Vanuit mijn ooghoek zie ik een flitsvlucht. In de tuin. Een onmiddellijke herkenning. Foute boel. Ik zoem in met eigen ogen: Een Sperwer verwerkt op een van de takken van de platanen haar mislukte aanval in mijn tuin. Een geluksvogel vliegt de tuin uit en weet 'It's my lucky day'.
Ik vind tijd mijn camera van de poef te pakken. Heel behoedzaam. De gedesillusioneerde Sperwer nog doende met het analyseren van haar faal-vlucht en quick-wins. Precies twee klikken op mijn camera krijg ik de tijd, voordat ze het luchtruim kiest. Voor alle zekerheid loop ik de tuin in, al handenklappend. Geen applaus, meer als waarschuwing voor de kleintjes die nog minder ervaren zijn en onnozelheid piepen. De buurman is zojuist gestart met een jazz-uitvoering op zijn sax. Dat zal ook helpen.
Wat is dat toch, die experiences 'up close and personal' tussen de drieste en volhardende jager en mijzelf? Voor het eerst weet ik haar goed vast te leggen. Later bekijk ik haar met aandacht in mijn scherm. Haar uitstraling beschrijft haar aardse taak, als door Dante vastgelegd. Gele iris, gele poten en tenen. Korte ronde vleugels en een lange staart, waaraan ze haar wendbaarheid dankt. Beide ogen in een ogenschijnlijk afwijkende stand. Loensend. Een strenge, gefocuste blik. De bovenzijde bruin-grijs, onderzijde licht met dunne donkere strepen. Het is vooral de snavel die me angst inboezemt en dient als 'scheurapparaat'.
Ik heb lange tijd niets voor roofvogels gevoeld, behalve aversie. Hoog, boven in het ruim, zwevend, ver weg zijn ze op hun tederst en best. Na het van dichtbij hebben gezien van een succesaanval door een Sperwer op een vink, ook in eigen tuin, voelde ik zelfs een vlammende haat richting de roofvogels. De prooi hoeft geen 'humane euthanasie' te verwachten, maar wordt door een samenwerking van poten en snavel, levend gestampt, geplet en geplukt. Ronduit afgrijselijk.
Het heeft lang geduurd voordat het besef indaalde bij mij dat die Sperwer zichzelf ook niet ontworpen heeft en net als wij moet eten om te overleven. Beter hield hij het bij zaden, pitten, slakken of muggen, als het aan mij lag. Een absurde redenering natuurlijk. De slak en mug geven ook graag expressie aan hun unieke zijn op deze rots die aarde heet.
In traag tempo opende mijn hart zich ook voorzichtig voor de Sperwer. Het heeft gewoon nog wat extra tijd nodig voordat ik de Sperwer kan omarmen met haar licht- en schaduwzijde. Ik hoop dat zij begrijpt dat de deur nog op een kier staat en dat ik bij voorkeur zie dat ze haar maaltijd in het bos afhaalt. Er zijn ook mensen die in hun tuin speciaal voedertafels inrichten om de Sperwer daar juist zijn werk te zien doen. Van dichtbij. Al doe ik nog zo mijn best, ik kan daar - óók niet vanuit het standpunt zoveel mogelijk ruimte en respect op te brengen voor elkaars mening en smaak - gewoon níet bij. Ik kijk liever weg van de scherpe kantjes en randjes van het bestaan.
Dat de Sperwer volhardend is in haar verrassingsaanvallen bleek bij thuiskomst na een lange wandeling met de hond.
Nog voor tweeën (mensenlunchtijd voorbij) dreef de lege maag de vogel met het jachttalent klaarblijkelijk opnieuw mijn tuin in. Ik was onderweg en dus geen getuige, maar vond meerdere veertjes en dons van een pimpelmees, bij elkaar in het het zand. Plaats delict. Het nog prille gevoel van sympathie voor de Sperwer werd door het beeld bij mij opnieuw om zeep geholpen. Het integreren van het in de praktijk geleerde is zo eenvoudig nog niet. Dat zo'n klein, schattig vogeltje met zo'n piepklein snaveltje gegrepen wordt en angsten uitstaat voordat het de geest geeft, stemt me altijd droevig. Het leven dat in een nachtmerrie eindigt. Media vita in morte sumus.
"De Sperwer in Mythen en Folklore
In verschillende culturen en mythen wereldwijd, wordt de sperwer met respect en bewondering bekeken. Bijvoorbeeld, in de Egyptische mythologie was de sperwer heilig voor de zonnegod Ra, bekend om zijn vermogen om met scherp inzicht en focus de horizon af te speuren. In de Native American cultuur staat de sperwer symbool voor visie en bescherming.
Spirituele Betekenis: Intuïtie en Focus
Een van de meest prominente spirituele betekenissen van de sperwer heeft te maken met intuïtie en focus. De sperwer is een roofvogel, bekend om zijn buitengewone vermogen om met laserachtige focus zijn prooi op te sporen. Dit unieke kenmerk dient als een krachtig symbool voor onze eigen intuïtie – ons vermogen om de kern van een situatie te zien, onze aandacht op iets te richten en de dingen helder te zien."
Bron: yogavandaag.com
Media Vita
zondag 17 september 2023
J.C. Bloem - Ademen
zaterdag 16 september 2023
Alle remmen los
De putter intrigeert me op een bepaalde manier. De lust wordt gewekt om te onderzoeken waarom nou precies. Vandaag leende zich daar uitstekend voor, omdat de vogel zich in de meest natuurlijke setting aan me wilde presenteren. Hoog in de toppen van de bomen, in gezellige putter-kolonie. Vanuit het veld goed zichtbaar. Het weer was me goed gezind: Warm, droog, zachte bries. Dat idee over een geslaagde dag en mooi weer zal de tropisch ogende Putter zonder twijfel hebben gedeeld.
Vele soorten vogels vind ik aantrekkelijk. Vogels in het algemeen boezemden altijd al grote belangstelling in, door het uitzonderlijk vermogen van vliegen. Welk mens zou niet willen kunnen vliegen? Alleen door het luchtruim zweven en zoeken naar de opwaartse stromingen. Zonder vrees voor hoogte. Duiken in dalen en weer opveren nog voor het landen. Zwieren.
Het schijnt voor te komen dat mensen in hun dromen vliegen. Bij mij is na het ontwaken nooit de herinnering levend gebleven van een nachtelijke vlucht. Jammer, maar wie weet wat mij nog toekomt.
Een voorstelling maken van het geluk van vliegen vind ik niet moeilijk. Ik herinner me de zoete sensatie die ik proefde als ik als jong kind schommelde in de tuin. Dat deed ik heel graag. De heen en weer bewegingen werden met kunde tot grote bogen opgevoerd. Halve cirkels, enorme lussen, waarbij ik als extra act na vele minuten heen en weer zwiepen op het hoogste punt uit de schommel sprong, voor de vrije val. Dat korte moment, tussen sprong en het landen van voeten op het gras, voelde evenals het schommelen zelf als een vederlichte ontlading. Alle remmen los. In buik en hoofd.
Ook nu nog heeft de schommel een grote aantrekkingskracht op me. Het schijnt dat tijdens het schommelen zintuigelijke ervaringen perfect verwerkt worden. Mogelijk voelde ik dat als kind haarfijn aan.
Terug naar de Putter, die sociale, goedgemutste vliegacrobaat die met zijn kleurenpak iedere vogelaar weet in te pakken. Zelfs na duizenden spots, blijft hij smashing! De putter verplettert iedere observant. De koppen van de volwassen mannetjes tonen een krachtige gelijkenis met die van de Afrikaanse en Azteekse medicijnmannen, aldus een kenner. Vrij van alles, in volle kracht. En dat de Putter als geweldig medicijn kan werken is velen inmiddels bekend.
Kleurrijk, vrolijk, groepsdier, teamplayer, levensgenieter, vriendelijk, sportief, lenig, aantrekkelijk. Zomaar een opsomming van Putter-kenmerken die bijdragen aan het opfleuren van dit ondermaanse waarin we ademen. De Putter weet een mens die diep in de put zit, met de geringste inspanning er weer uit te halen. Zelfs bodemloze putten worden door de Putter geslecht. Het spreiden van zijn vleugels tot een zwarte waaier met brede streep in putter-geel werkt als een upper. Een life-line, als eerste begin. De Putter raakt nooit uitgeput in het uitstralen van zijn vrolijkheid. Bij de Putter gaan onvermoeibaar alle remmen los.
16 september 2023, Hedy
Langs het hemelgewelf
Boomkruiper
Eindelijk was ik 'm te snel af. Alle keren daarvoor de vogel mij. Zo bedreven en ervaren in het snel kruipen dat ik steeds het nakijken had.
15 september 2023, Hedy