Prayer is one of the most beautiful songs ever written for cello, according to the master cellist Steven Isserlis. It was composed in 1924 by Ernest Bloch. Together with the movements Supplication and Jewish Song it is part of the piece From Jewish Life.
Cellist Steven Isserlis and pianist Iddo Bar-Shai play Bloch’s “prayer” at the Berlin Philharmonic hall in a fundraising concert “Together for Humanity”. On 20 December, the Berliner Philharmoniker and their guests made a benefit concert fundraising for Israeli and Palestinian peace organizations: “Woman Wage Peace” and “Women of the Sun” and also for the “Forum of the families of the Abducted and Missing Persons”.
Beloop
Er spreekt een diepte in het bos
een pijnloos, stil verlaten waarin
bomen genegen tot broos transformeren
een kalme introversie doorstaan.
De verankering van hen samen
schraagt mijn gang zolang ik luister
en geen kou voel in deze deemstering.
9 november 2024, Hedy
Improvisation vocale de Gérard Lesne suivie de "Music for a while" de Henry Purcell Gérard Lesne, contre-ténor Matthias Spaeter, théorbe
Music, music for a while, shall all your cares beguile Wond'ring how your pains were eas'd And disdaining to be pleas'd Till Alecto free the dead From their eternal bands, Till the snakes drop from her head, And the whip from out her hands. Music for a while, shall all your cares beguile.
Vandaag kreeg ik van een dierbare vriendin de volgende waardevolle informatie.
------------Natuur als metafoor------------
"Er zijn inmiddels diverse initiatieven die gebruik maken van de positieve en helende werking van de natuur. Denk aan wandelcoaching, therapeutische tuinen of het uit Japan overgewaaide Shinrin-yoku, bekend als bosbaden. In ‘Tuinieren voor de Geest’ onderzoekt psychiater Sue Stuart Smith hoe tuinieren onze innerlijke wereld beïnvloedt. Ze beschrijft talrijke projecten waarbij tuinieren ingezet wordt als therapeutisch middel. “Tuinieren kan een manier zijn om zorgzame gevoelens te tonen zonder verstrikt te raken in de onvoorspelbaarheid en complexiteit van menselijke relaties.” Ook bomen zijn voor veel mensen een symbool van kracht. “Het is alsof een boom met zijn zwijgende, geruststellende aanwezigheid ons kan accepteren, ook met wat er aan ons schort. Hij zal niet terugdeinzen voor onze eenzaamheid, verdriet of pijn.” Het element 'tijd' komt aan bod. “Alles wat in een tuin gebeurt, gebeurt in slow motion. Bloemen, heesters en bomen groeien kalmpjes, in hun eigen tempo. En zo is het met mensen ook. Herstellen van een ernstig trauma kost gewoon veel tijd.” Zo vervullen de processen in de natuur en in de tuin een belangrijke metaforische functie die mensen kan helpen bij hun herstel."
In mijn leven krijgt bovenstaande al langer plek, gewoon omdat ik voel dat ik het nodig heb en dat het me goed doet.
