vrijdag 17 mei 2024
Heilige inkerving - Picus Viridis
Vogels spotten: Lopen, kijken, concentreren, geluiden en vliegpatronen horen, zien, volgen. Geduldig wachten, wachten, wachten, vaak zonder enig effect. Plekken kennen en verkennen.
En dan de zeldzame once-in-a-lifetime-momenten. Niet gepland, niet gewenst, niet gezocht, niet verwacht. Ervaringen die bij blijven, alsof ze gepland waren voor je leven door iets overstijgend groots. Iets dat troost, aanbiedt, weggeeft. Om niet. Tooisels voor het hart.
Vandaag na de wandeling met de hond, besluiten toch nog even terug te gaan het veld in. Partner mee. Hij kiest voor het mediteren op een bank voor de stille en stilte aanbidders.
Bij het voorbijgaan nog de vraag 'Wat ga je doen?'. Mijn antwoord 'Naar mijn plek'.
Ik sla het pad in en hoor na enkele meters voorbijgaan, het onmiskenbare gelach van een vogel. Helder, nabij. Imponerend.
Ik sta stil, verbluft en zie de golvende vlucht van een heraut waarvan ik direct weet hem nog niet eerder live te hebben mogen zien.
De vogel landt. Klemt zich vast aan een paal van amper een meter hoog. Ik besef instinctief dat gaan zitten voor meer stabiliteit ten behoeve van het vastleggen met camera nu echt geen optie is. Iedere beweging zal worden opgemerkt. De vogel beseft hetzelfde. De tijd lijkt te worden stilgezet. Samen belanden we in een film die vertraagd wordt afgespeeld. De Groene Specht en ik. Hij hangt met zijn krachtige poten en klautert enkele centimeters tegen de paal op. Ik sta aan de grond genageld. Geaard.
Het is een volwassen mannetje.
Hij poseert voor me in zijn meest natuurlijke houding: Hangend in volle luister. Seconden lang mag ik genieten van deze forse vogel met zijn rode kruin en rode vlek onder het oog. Olijfgroen, licht grijsgroen, geel, wit, rood, zwart. Een warme kleurexplosie. Zijn staalgrijze dolksnavel maakt misschien nog wel het meeste indruk op me. Hij roffelt zacht mijn hart in met zijn boodschap. Een heilige inkerving. Voor altijd.
Witte Kwikstaart
woensdag 15 mei 2024
Schubert: Der Wanderer, D. 489
Der Wanderer
Ich komme vom Gebirge her,
Es dampft das Tal, es braust das Meer,
Ich wandle still, bin wenig froh,
Und immer fragt der Seufzer, wo?
Die Sonne dĆ¼nkt mich hier so kalt,
Die BlĆ¼te welk, das Leben alt,
Und was sie reden, leerer Schall,
Ich bin ein Fremdling Ć¼berall.
Wo bist du, mein geliebtes Land,
Gesucht, geahnt, und nie gekannt?
Das Land, das Land so hoffnungsgrĆ¼n,
Das Land, wo meine Rosen blĆ¼hn;
Wo meine Freunde wandelnd gehn,
Wo meine Toten auferstehn,
Das Land, das meine Sprache spricht,
O Land, wo bist du? ...
Ich wandle still, bin wenig froh,
Und immer fragt der Seufzer, wo?
Im Geisterhauch tƶnt's mir zurĆ¼ck,
"Dort, wo du nicht bist, dort ist das GlĆ¼ck."
Tekst van de oorspronkelijke versie
Georg Philipp Schmidt von LĆ¼becks' Gedicht verscheen in 1808 onder de titel 'Des Fremdlings Abendlied'.
Des Fremdlings Abendlied.
Ich komme vom Gebirge her,
Es ruft das Thal, es rauscht das Meer;
Ich wandle still und wenig froh,
Und immer fragt der Seufzer: wo?
Die Sonne dĆ¼nkt mich hier so kalt,
Die BlĆ¼te welk, das Leben alt,
Und was sie reden, tauber Schall;
Ich bin ein Fremdling Ć¼berall.
Wo bist du, mein gelobtes Land,
Gesucht, geahnt und nie gekannt?
Das Land, das Land so hoffnungsgrĆ¼n,
Das Land, wo meine Rosen blĆ¼hn?
Wo meine TrƤume wandeln gehn,
Wo meine Todten auferstehn;
Das Land, das meine Sprache spricht,
Und alles hat, was mir gebricht?
Ich wandle still und wenig froh,
Und immer fragt der Seufzer: wo?
Es bringt die Luft den Hauch zurĆ¼ck:
"Da, wo du nicht bist, blĆ¼ht das GlĆ¼ck!"
G.P.Schmidt.
dinsdag 14 mei 2024
De Putter in de Tuin der Lusten van Jeroen Bosch
zondag 12 mei 2024
Stoere mannen verdedigen hun leefgebied
De Roodborsttapuit, Kneu, Zwartkop, Koolmees, Geelgors ... vandaag zag ik de mannen van deze vogelsoorten weer gehoor geven aan hun mannelijke taak. Op de uitkijk zitten, en fluiten maar! Alles ter verdediging van hun leefgebied. Het broedseizoen in uitvoering!
Akkerhommel op Lijsterbes
Jan Vermeulen - In Mei
als anders. Buiten voor het raam
bloeide de wilde roos.
hoe alles langs elkander gaat.
Het blijft mij altijd even vreemd.
omdat het leven mij niet raakt,
omdat er telkens weer een pijn
bij 't eigen leven ingelijfd,
een eigen weg stroomt ieders bloed.
En buiten voor het open raam
bloeide de wilde roos.
Tom Waits - Time
And the shadow boys are breaking all the laws
And you're east of East Saint Louis and the wind is making speeches
And the rain sounds like a round of applause
And Napoleon is weeping in a carnival saloon
His invisible fiancee's in the mirror
And the band is going home, it's raining hammers, it's raining nails
And it's true there's nothing left for him down here
And it's time, time, time
And it's time, time, time, that you love
And it's time, time, time
You can see it getting smaller as it pulls away
And the things you can't remember tell the things you can't forget
That history puts a saint in every dream
But these mama's boys just don't know when to quit
And Mathilda asks the sailors "are those dreams or are those prayers?"
So close your eyes, son, and this won't hurt a bit
And it's time, time, time
And it's time, time, time that you love
And it's time, time, time
The boys just dive right off the cars and splash into the street
And when they're on a roll she pulls a razor from her boot
And a thousand pigeons fall around her feet
So put a candle in the window and a kiss upon his lips
As the dish outside the window fills with rain
Just like a stranger with the weeds in your heart
And pay the fiddler off 'til I come back again
And it's time, time, time
And it's time, time, time that you love
And it's time, time, time
And it's time, time, time
And it's time, time, time
And it's time, time, time that you love
And it's time, time, time