Op weg naar een eetafspraak met neef en oma, ergens in een uithoek van het land. Het buitengebied in en met vele bochten langs en door de geurige en kleurige jeugdherinneringen rijden. Een wegdroom-ritje landelijke eenvoud.
Daar zie je ze nog, de nog ieder jaar in aantal afnemende Kievit in zijn zwart-witte pak. Eén van de plevier- en pleziersoorten die ons land rijk is.
De auto moest er even voor in de berm worden gezet. Raampje naar beneden, een ongemakkelijke draai in de autostoel maken en dan de inspanning en frustratie gewillig doorstaan voor het overbruggen van afstand berm en veld.
De 'vereeuwigingen' zijn helaas korrelig ter wereld gekomen, maar de kievit zelf mag als geslaagd getypeerd: Strak, gezond en parmantig. De immer gestileerde rockabilly-kuif is toch wel zijn warenmerk.
18 mei 2024, Hedy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten