Het lukte me niet het beeld voldoende stil te houden. Statief niet bij de hand. Dan maar trainen voor de vaste hand.
Vanuit de dekking, even de wijde wereld in. Hij had er zichtbaar plezier in. Ik ben bij elke nieuwe ontmoeting met dit prachtige dier weer ontroerd.
En ik weet nu ook waar het woord 'capriolen' van geleend is ;-). Mijn oma gebruikte het woord met enige regelmaat.
"Het ree (Capreolus capreolus) is wat grootte betreft te vergelijken met een grote herdershond. Het ree komt voor in bijna geheel Europa. Het heeft een zandgele tot roodbruine vacht in de zomer die in de herfst langer wordt en verkleurt tot grijsbruin. Een mannetjes ree heet bok, een vrouwtje geit, een jong een reekalf en een groep een sprong.
Gemeenschappelijke kenmerken van herten zijn dat de mannetjesdieren (behalve rendieren) een gewei dragen dat jaarlijks wordt afgeworpen en opnieuw en groter aangroeit. Ook zijn het herkauwers. De familie van de holhoornigen, zoals moeflon en runderen, vallen ook onder de orde van Evenhoevigen. Zij dragen geen gewei maar hoorns, blijvende uitsteeksels aan de kop van beide geslachten van dieren.
Het ree is het enige hoefdier met kiemrust. Dit wil zeggen dat de ongeboren vrucht zich pas later ontwikkelt waardoor de draagtijd verlengd is."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten