Zomeravond Bedevaart

Een warme zomeravond die zich leent voor het spotten van reeën. Op pad, rugzak om, waterflessen mee en lopen maar. Naar een plek waarvan ik weet dat de kans op het zien van reeën bestaat. Een plek waar ze als het schemert foerageren. De wandeling ernaartoe betekent loskomen van alle dagelijkse activiteiten. 

En dan, bij aankomst is geduld een schone zaak. 

Helaas, het lijkt de tweede avond op rij dat het wild het laat afweten, tegen al mijn stille hoop in. Maar ik heb de tijd, die ik vul met een mix van mijmeren en verbeelden.

Net als ik denk - langere tijd verdekt opgesteld, zittend op een walkstool - 'ik vind het mooi geweest dat wachten, tijd om naar huis te gaan', zie ik twee kopjes vanachter de coulissen voorzichtig verkennend de zaal inkijken. Ze staan tegen de dekking. Twee zandgele, roodbruine vachten in goede conditie. Het lijken twee geiten. Een gevoel van welbehagen overvalt me. Het stil wachten wordt beloond. 

Negen uur geweest. Avond. De camera sputtert en adviseert het gebruik van een flitser. Ik sputter ook en ga mijn eigen gang. 

Ik weet dat als ik me heel rustig houd, de reeën me zullen aanvaarden als deel van het landschap. Ze zijn uiterst alert. Eerst maar eens zonder veel omhaal mezelf uit mijn 'walkstool' hijsen. Positie innemen en vooral stilstaan. Stevig, op twee benen. Dat blijkt een uitdaging op zich. Camera focussen en het beeld scherp stellen. Die vervloekte bril ook, denk ik. Ik zou willen dat ik nog het zicht van een havik had. 

Ondanks mijn pogingen mijn camera stil te houden op het eenpoot-statief, lijken de beelden als gevolg van het inzoomen door een dronkenman gemaakt. Ik probeer van alles, maar zo blijkt, met teveel spierspanning. 

Loslaten maar en kijken wat het wordt. Laat ik vooral genieten van deze liefdevolle, intuïtieve, gracieuze wezens zonder blaam.

De atmosfeer is kalm. Kruidige geuren uit het veld en het geluid van krekels, vogels en bijen geven me het gevoel tijdelijk in een andere werkelijkheid te ademen. 

Stilte in mijn leven. Deze behoefte lijkt diametraal te staan tegenover de explosieve luidruchtigheid van de wereld. De razende maatschappij waarin we bewegen.

Opluchting en blijdschap worden voelbaar. Er zijn nog plekken waar de mogelijkheid bestaat tot het in afzondering verpozen. Waar alle gedachten uitdoven en de vlam van het hart aanwakkert. 

Zaterdagavond, 24 juni 2023

Vanuit de verte naderen twee wandelende vrouwen. Hun ietwat luide conversatie wordt onmiddellijk opgemerkt door de reeën. Reden om zich snel uit de voeten te maken. 

Beelden 24 juni 2023, Hedy