Nergens is zo voelbaar contact te maken met onze eeuwige kern dan in de natuur. Als ik wandel, in bossen, over rotsen, langs zee en velden en ook in eigen tuin gaat het me het makkelijkst af contact te leggen met een veld buiten de tijd en ruimte waarin wij leven. Daar waar gedachten en tegenstellingen steeds ijler worden. Het besef dat zelfs de natuur deel uit maakt van een creatie in het onophoudelijk beweeg - het gaat op, blinkt en verzinkt - laat in toenemende mate de mogelijkheid groeien voor een stil niets dat alles inhoudt. Woordeloze rust, waaruit wij komen en gaan. Een vermoeden.
Juni 2023, Hedy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten