Toen vorige week de zon met het daarbij behorend voorjaarsgevoel even doorbrak, werd ik heel vroeg in de ochtend in de tuin verrast door kristallijne ver-dragende zang. De zanger hield zich op achter de stenen erfafscheiding, een plek waar veel vogels zich ophouden vanwege de rijke lage begroeiing. Schuil- en voedselplek ineen.
Ik herkende de zang niet onmiddellijk en besloot de toontjes in mijn hoofd te prenten, zodat ik deze eenmaal weer binnen, zou kunnen opzoeken op de computer. Het world wide web met alle interfererende stralingsvelden kent vele nadelige effecten voor mens en dier, maar de onuitputtelijke mogelijkheid van het kunnen tappen uit een werelds Akasha kroniek (het wereld wijde naslagwerk) verbaast en verheugt me nog ieder dag. Welke interesse of vraag ook wordt opgeworpen, over alles is van alles te vinden.
Het zangtalent bleek bij de Heggenmus-man te horen (Prunella modularis). Het vogeltje heeft geen schouderklopje nodig, voordat hij al vroeg in het voorjaar het podium opgaat. Mooie heldere, korte, vrolijke strofen die tezamen een makkelijk te onthouden riedeltje vormen. Hij verleidt er in één seizoen meer dan één vrouw mee. Monogaam is ie zeker niet, maar zijn zangtalent zorgt blijkbaar voor een grote vergevingsgezindheid onder de dames.
De heggenmus is een scharrelaar met een fijn snaveltje (geen familie van de huismus) die als een muisje over de grond naar insecten speurt en in de winter ook best graag wat kleine zaadjes meepikt. En die vond hij in mijn tuin.
Zeker vijf ochtenden op rij kwam de kleine zanger binnen mijn perken scharrelen, totdat daar weinig of niets meer te vinden was, omdat ik noodgedwongen moest stoppen met het voeren op de grond vanwege brutale muizen. Ooit hingen de ratten aan de pinda-vetpot voor vogels en dat heeft me geleerd voorzichtiger te zijn met het aanbieden van voer.
Na het rattenbezoek zorgde ik een tijdlang met ingenieuze constructies dat het vogelvoer alleen nog bereikbaar bleef voor gevleugelden. Maar omdat de vele vinken en merels zo graag scharrelen op de grond werd ik dit jaar weer wat achtelozer. Totdat een muis roet in in het eten gooide en ik opnieuw het voeren op de grond moest staken. De Heggenmus hield het daarmee ook snel voor gezien in mijn tuin.
Spijtig, want ik ben dol vogelzang. En het liedje van de Heggenmus doet er toe.
30 januari 2024, Hedy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten