Op 19 januari postte ik mijn 'Aanroeping' naar aanleiding van een superdag vol Distelvinken (Putters) die ik mocht zien in het bos. De Putters gedroegen zich, na maanden grijs en koude doorstaan te hebben, alsof het Voorjaar was. Eerste zonnestralen brachten de vogels in extase. Zo dankbaar.
Zoals ik al eens eerder schreef heb ik de Distelvink (een van mijn lievelingen) pas echt leren kennen in het bos. Het kleurrijke, baldadige vliegertje heeft zich nooit in of rondom mijn tuinen laten zien, ondanks het stelselmatig vullen van voedertafels op het terras, het planten van distels en zonnebloemen en het ophangen van pinda-silo's. Vogellokkers die vele soorten aantrokken, maar niet de zo geliefde kleurrijke Putter. En toch schijnt de Putter een algemeen voorkomend type te zijn. Voor het zien van enkele wens-vogels waaronder de Putter bleef ik aangewezen op het slenteren en focussen in bossen.
Gisterochtend na het nachtelijk razen van storm Isha bleek het een slagveld in de tuin. Bezem, stoffer en blik, gieter en groenbak werden ter hand genomen. Net nadat ik de boel een beetje op orde had, brak een enorme plensbui los. Tijd voor schuilen onder eigen dak en koffie van eigen hand.
Niet veel later piepte toch heel voorzichtig de zon door het wolkendek en ademde de hemel opnieuw voorjaar in deze januari maand. Eenmaal weer buiten in de tuin, overviel me hetzelfde gevoel als op die 19e januari in het bos. De prille zonnestralen blijken ieder jaar weer in staat het hart van alle leven aan te vuren. In no time. Ook in mijn tuin raakten de vogels in extase van het beetje gouden licht en de weifelende warmte.
Ik besloot mijn camera te pakken, en focuste op een grote boom geworteld net buiten mijn tuingrenzen. Als ingegeven. Een pleasure duty.
Direct in mijn gezichtsveld keek vanaf enkele meters afstand vanaf de boom, middelhoog, een prachtige Distelvink rechtstreeks mijn lens in. Enkele minuten lang. De eerste Putter in eigen-tuin-geschiedenis werd genoteerd!
Niets heeft een betekenis, behalve de betekenis die je er zelf aan geeft, is me ooit verteld. Ik zag er een wonder in. Alsof mijn smeekbede tot het aanmeten van vlerken een paar dagen geleden, vorm kreeg in het bezoek. Mijn prachtige Wingman moet me vanuit het bos gevolgd zijn naar huis voor een zinvol sparren over het naderende Voorjaar en wereldwonderen. Hetgeen best wonderlijk genoemd mag worden, omdat Putters sociale vogels zijn en zich in de regel in groepen ophouden en niet alleen. Mijn Wingman kwam en ging wel alleen. Mijn bewijs dat hij mijn lofzang gehoord moet hebben.
23 januari 2024, Hedy
Aanroeping
Geef deze dag iets extra tijd
En weef twee vlerken aan mijn lijf
Dan land ik naast Uw kroonjuwelen
De remedie tegen ongeloof
En met mijn winter-bleke lijf
Zal ik hoog tinkelen en kwetteren
Voor deze schrale dag vol goud
En mijn aanroep sluiten met het Amen
Als bekering van een vogelvrouw.
19 januari 2024, Hedy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten