J.S. Bach: Musikalisches Opfer BWV 1079

1. Thema Regium 0:00 2. Ricercar a 3 0:40 3. Canon perpetuus super Thema Regium 7:03 4. Canon 1 a 2 (cancrizans) 9:32 5. Canon 2 a 2 Violini in unisono 11:26 6. Canon 3 a 2 per Motum contrarium 13:01 7. Canon 4 (A) per Augmentationem, contrario Motu 15:08 8. Ricercar a 6 (Cembalo) 17:44 9. Sonata sopr'Il Soggetto Reale: Largo 26:32 10. Sonata sopr'Il Soggetto Reale: Allegro 33:02 11. Sonata sopr'Il Soggetto Reale: Andante 38:33 12. Sonata sopr'Il Soggetto Reale: Allegro 41:53 13. Canon a 2 Quaerendo invenietis (9A) 44:48 14. Canon a 2 Quaerendo invenietis (9B) 46:30 15. Canon 5 a 2 per Tonos "Ascendenteque Modulatione ascendat Gloria Regis" 47:39 16. Fuga canonica in Epidiapente (6) 51:08 17. Canon 4 (B) per Augmentationem, contrario Motu 53:30 18. Canon perpetuus [per justi intervali] (8) 56:36 19. Canon a 4 (10) 1:00:05 20. Ricercar a 6 (Ensemble) 1:04:46

Le Concert des Nations Marc Hantaï [flûte traversière] Pierre Hantaï [harpsichord] Manfredo Kraemer [violin] Pablo Valetti [violin] Bruno Cocset [cello] Sergi Casademunt [viola da gamba] Lorenz Duftschmid [violone] Jordi Savall [viole de gambe, direction]

Toelichting / Achtergrond (Bron: Bachvereniging) Musikalisches Opfer, BWV 1079

Het Musikalisches Opfer is een bijzondere collectie kamermuziek binnen het werk van Johann Sebastian Bach, geschreven voor Frederik de Grote van Pruisen. Musikalisches Opfer betekent zoiets als: een muzikaal cadeau – en precies dat is de collectie ook in oorsprong. 
Het begint allemaal in mei 1747 als Bach in Potsdam op bezoek is bij zijn zoon Carl Philipp Emanuel, die werkte aan het hof van Frederik de Grote. Bach werd bij Frederik geïntroduceerd en tijdens hun ontmoeting gaf Frederik, die gehoord had dat Bach een groot improvisator was, hem een thema en vroeg hem ter plekke een fuga te improviseren, ongetwijfeld de eerste worp van het Ricercar a 3. Bach deed dat volgens bronnen briljant, en toonde zich zo enthousiast over het ‘koninklijke thema’ dat hij beloofde om de fuga ‘op koper’ te laten graveren en drukken.

Zo gezegd, zo gedaan. Twee maanden later publiceerde Bach een serie composities, een triosonate, een driestemmige en een zes-stemmige ricercare en tien canons, allemaal geïnspireerd door het thema van de koning. Frederik kreeg een prachtige luxe print opgestuurd, en Bach deelde zijn meesterwerk uit aan zijn vrienden, ondanks de toch hoge drukkosten. Bach zelf noemde de verzameling overigens geen Musikalisches Opfer, maar Regis Iussu Cantio Et Reliqua Canonica Arte Resoluta (het door de koning opgegeven thema, met toevoegingen, opgelost in canonische stijl). De beginletters van deze uitgebreide titel vormen de term ricercar; een in die tijd gangbare benaming voor een instrumentaal stuk waarin diverse thema’s worden geïntroduceerd en geïmiteerd.

Bach op piano
Bij Frederik de Grote speelde Bach op een Silbermann-fortepiano, een in die tijd gloednieuw instrument. Bach was enthousiast en was later in Leipzig vertegenwoordiger voor Silbermann. Vandaar dat we in de opname werken met een Silbermann-fortepiano. Naast dit moderne instrument koos Shunske Sato in het continuo voor een gamba, een instrument dat ook een grote rol speelde aan het hof van Frederik. Zo staan voor die tijd ‘modern’ instrumentarium naast ‘ouderwets’ instrumentarium, precies zoals in het Musikalisches Opfer Bach de moderne galante stijl combineert met het ouderwets geachte contrapunt.

https://www.bachvereniging.nl/nl/bwv/bwv-1079-1

Keizersmantel, Een Tweede Date

Vrijdagochtend tijdens het ontbijt, de emmers hemelwater lijken eindelijk over ons leeggegoten. Ik werd de afgelopen natte, kille dagen al overvallen door het gevoel van afscheid moeten nemen van het zomerse leven. En hoe dan verder? 

Het beeld buiten deed me denken aan de herfst, te vroeg voor een afspraak. Hoe bekoorlijk die herfst ook kan zijn in aanwezigheid, met van kleur veranderende bomen, het vallend blad dat overal danst, windkracht 8 tegen, op fiets en ter been, ik ben écht nog niet toe aan die herfst. De gedachte alleen al deprimeert me. 

We koersen nu snel af op de maand augustus, maar hebben nog weinig intens zomerse dagen en avonden op lange rij mogen tellen. Dagen waarop het gemaaide gras zo heerlijk geurt. Dagen die me altijd doen denken aan jeugdtijd. Mijn hoop is nu gevestigd op die laatste maand die nog geen r in zijn naam draagt. Augustus. 

Hommels, bijen, mieren en pissebedden laten zich nog steeds overal zien in de tuin, maar vlinders lijken met de stille trom vertrokken. In aantal toch al minder zichtbaar dit jaar. Een zorgelijke ontwikkeling. Die heerlijke wezens die juist onlosmakelijk verbonden zijn met het voorjaar en de zomer, weg zijn ze. Hun vertrek valt me zwaarder dan ooit. Hier en daar landt nog een laatste der Mohikanen, maar die indrukwekkende explosie, een tuin vol, behoort al tot de herinnering van het seizoen 2023. 

Ineens drong al calculerend tot me door dat een laatste kans op die tweede date met de Keizersmantel niet te ver voor me uitgeschoven kon worden. Nog maar vier dagen geleden hadden we onze kennismaking. Iedere droge dag met een beetje zon moet ik nu echt aangrijpen voor het opnieuw kunnen vastleggen van deze gracieuze vlinder. 

Op pad dus, met camera en volle accu, want inmiddels weet ik dat op het moment van ontmoeten de camera overuren draait. En dan is het bij thuiskomst, overzetten, sorteren, bekijken en kiezen. En dat vraagt de nodige inspanning en tijd op zich. 

Bij aankomst op de plek waar ik de Keizersmantel de vorige keer (onze première) mocht spotten, bleek het nu benauwd stil. Een teleurstelling. Weg feestelijk gefladder en dat terwijl nog geen week geleden nog zeker acht exemplaren vlogen! Ik las dat de Keizersmantel slechts één generatie in het seizoen geeft, met een relatief lange levensduur. Mijn kans gemist?

Mijn gedachten draaiden volop: 

• De aanhoudende regen als spelbreker? 
• Schuilen ze in de houtwallen, of elders?
• Maar het is vandaag warm en droog!
• Uitgeweken naar een andere plek?
• Zouden ze nog wel leven?
• Als ze niet meer leven, hebben ze hier dan hun eitjes weten af te zetten?
• Moet ik dan wachten tot volgend jaar voor een tweede kans ontmoeting?
• Zal ik ze hier dan nog wel aantreffen?

Ietwat beteuterd bleef ik staan en nam mijn verlies. Ik had nog een tweede missie voor de dag. Het branden van een herdenkingskaars in de Mariakapel voor mijn vaders sterfdag, inmiddels vijftien jaar geleden (29 juli 2008). Niet dat hij een kerkganger was, integendeel. Hij leefde wel voor hoe met aandacht, zorg en warmte de verbinding met mensen gelegd kon worden. En ik, ook geen kerkganger, vind het branden van een kaars voor een overleden dierbare in de sfeer van zo'n intiem Maria kapelletje altijd zo toepasselijk en sereen. 

Op het moment dat de terugweg naar huis ingezet werd, het Uur U, liet zich alsnog een Keizersmantel zien. En daar had ik ook met een soort van kinderlijk geloof op gehoopt: "Misschien eentje dan?" 

De zwarte geur-strepen op zijn voorvleugels verraadden zijn mannelijk geslacht. Een eenzame man die zich ondanks de afwezigheid van een mogelijke partner niet liet afbrengen van zijn drift tot leven. De nectar vloeide rijkelijk. Deze keizer liet zich gewillig en lang fotograferen. De kramp in mijn benen en handen en de bulten van muggen overal: In hals, op handen en wangen en zelfs dwars door de mouwen van mijn shirt werd gestoken, op mijn armen. Daar zal ik nog dagen plezier van hebben. Ik heb er wat voor over.

Het voelde een beetje als het afscheid nemen, daar op die plek. Voor wat vlinders betreft dan, of preciezer nog, voor wat de Keizersmantel betreft.

Na uiteindelijk vertrek, toch nog even het pad terug voor een laatste blik. En prompt, er vloog nog een tweede Keizer. En daar bleef het bij. Voor wat betreft de dagen met codes geel en rood in deze zomer is nog het einde niet. Het kaarsje brandt ook voor alle vlinders. 

28 juli 2023, Hedy 

Keizersmantel, Een Tweede Date (Foto's serie 65)

28 juli 2023, Hedy 

Keizersmantel, Een Tweede Date (Foto's serie 64)

28 juli 2023, Hedy 

Keizersmantel, Een Tweede Date (Foto's serie 63)

28 juli 2023, Hedy 

Keizersmantel, Een Tweede Date (Foto's Serie 62)

28 juli 2023, Hedy 

Het Koevinkje en het Bont zandoogje

Het Koevinkje

Door mijn onbekendheid met deze fladderaar tot op vandaag, ben ik 'm bij thuiskomst de rest van de dag ten onrechte 'Het Koevoetje' blijven noemen. Zoveel soorten ook. 

Dat verbasteren van namen en woorden is iets waar ik vaker last van heb. Een koevoet heb ik ooit in handen gehad, Het Koevinkje nooit. Een ezelsbruggetje voor een vlinder.

Op basis waarvan wordt een naam eigenlijk gekozen en wie mandateert wie voor het toekennen van een naam? Het Koevinkje, mooi is ie zeker, hoe gewoon ook, als vaste standvlinder in ons land. 

Waardplant: Diverse grassoorten. 

Komt voor in ruige graslanden, bij houtwallen, bosranden, bospaden en op open plekken in het bos.

Het Bont Zandoogje

Waardplant: Allerlei grassoorten

Komt voor in tal van gebieden, maar altijd in de buurt van bomen, zoals de bos- en akkerranden, bomenlanen en open plekken in het bos

28 juli 2023, Hedy

Jardin d'hiver - MARION & SOBO BAND

Wie ben ik ?

Glazenmaker, Keizerlibel of Glassnijder ...

Zeg 't maar, ik weet het niet.

Voor hulp bij het determineren verwijs ik naar:

https://www.wereldspotter.nl/libellen/glazenmakers

28 juli 2023, Hedy 

L'oracolo del fato: Qui ti scrivo

 

Artist: Filippo Mineccia Orchestra: Orchestra Nazionale Barocca dei Conservatori Italiani : Paolo Perrone Composer: Francesco Gasparini

Rainy Day

We slaan ons er wel doorheen.

27 juli 2023 Ochtend, Hedy

Wes Montgomery - Here's That Rainy Day 1965

 

Pitjes Pulken

Ter vermaak en de smaak. Genoeg op de schaal, 

maar fris en groen blijft plezant. 

Van het veld of uit de tuin. Pitjes pulken. 

26 juli 2023, Hedy (Foto / Video)

een veld vol Van Goghs

wordt hamerstuk voor snavels

de opbrengst is groot

Hedy, september 2020

Starwalk

 25 juli 2023, Hedy 

Tuin van Epicurus

 

Wij kozen soberheid tot bondgenoot, -

 

de geest beheerscht als willig instrument

 

het lichaam, tot dien fieren dienst gewend;

 

gevoed met zuiver water, zuiver brood.

 

 

 

Wij kozen soberheid tot bondgenoot, -

 

besloten schikt zich in der uren kring

 

naar strikten trant tot rust en ordening

 

wat ons het denken, vrijuit zwervend bood.

 

 

 

Wij kozen soberheid tot bondgenoot, -

 

wij arbeiden in zwijgen en geduld;

 

de dag is als een honingkorf gevuld

 

en vriendschap is in onzen tuin genood.

 

 

 

Wij kozen soberheid tot bondgenoot, -

 

en uur na uur draagt ons zijn gave aan,

 

wij rijpen als de vruchten, als het graan

 

in 't goede leven tot den goeden dood.

Ida Gerhardt

Keizersmantel op Koninginnenkruid

De wens bestond al langer oog in oog te komen met de Keizersmantel. Mogelijk heb ik de vlinder ooit in mijn jeugdjaren voorbij zien komen in bossen of tuinen, maar het is nooit een bewuste ontmoeting geweest.

De Keizersmantel, inmiddels weer een standvlinder in Nederland, stond op mijn lijstje, maar waar te gaan en te zoeken? In mijn tuin laat de vlinder zich (nog) niet zien. Tijdens de boswandelingen ben ik de vlinder ook nog niet tegengekomen. 

Ik ben me gaan verdiepen in de biotoop van deze vlinder en weet inmiddels dat het een echte bosvlinder is, maar met de nadrukkelijke kanttekening dat deze vlinder zich niet ophoudt in dicht begroeide bossen. Daar vinden we de Keizersmantel niet. 

Alle factoren voor de geschikte leefomgeving dienen te kloppen: De Keizersmantel houdt van rustige, zonnige, open plekken in het bos, met kruidige en bloemige zomen waar de vlinder zijn honingdauw en nectar vindt. Daarbij dient in ieder geval de waardplant -'het viooltje' - in groepjes op korte afstand van de aanwezige bomen te groeien. Het vrouwtje zet op de mossen en het schors van de bomen haar eitjes af. De rups overwintert in spleten op die bomen en gaat dan in het vroege voorjaar op zoek naar de viooltjes om zich vol te eten. Die biotoop kan ik in mijn woonomgeving vinden.

Het vlinder spotten / lopen in de natuur ervaar ik als rustgevende, fijne en tevens spannende bezigheid. Ik loop buiten door velden en bossen, het weer meestal okay, want anders laten de vlinders zich niet zien. Ik geniet volop van de natuur en heb mijn focus op dat wat om me heen gebeurt en beweegt. Ik kan weinig bedenken dat leuker is. :-). Een beetje vegetarisch jagen. Uiteraard met respect voor de natuur (plant en dier).

Vlinders, brengen ons schoonheidsbelevingen door hun kleuren, tekeningen en vormen en gedrag. Vlinders vertellen ons ook een boeiend verhaal over hoe te transformeren. Vlinders lijken tijd-ruimte te trotseren om ons mensen te herinneren aan een oorspronkelijk veld van Licht en Liefde. Het Oerveld.

Vlinders ...

Ik ging op pad, gericht, maar had nooit kunnen vermoeden dat mijn eerste verkennende tocht voor het zien van de Keizersmantel tot verrassend resultaat zou leiden. Een wonder op zich! De vrije dag leende zich niet bepaald voor het vlinder spotten. Wind en regenbuien die elkaar afwisselden vulden de ochtend en het eerste deel van de middag. Ik voelde me licht gefrustreerd, omdat mijn wensen gedwarsboomd werden. Toch sprak er ook iets in me, bijna dwingend: 'Gaan, tussen de buien door'. Lopen, langs de velden, over de paden. 

De kleigrond plakte als vet aan mijn schoenzolen. De naaktslakken trokken in grote getale direct voor mij hun sporen.

En dan na flink lopen, precies op het juiste moment, op de juiste plaats, breekt de zon eindelijk echt door. Hooguit een uur, maar het bleek genoeg. Een wonder op zich. Slechts enkele seconden, op afstand, dacht ik te doen te hebben met de Kleine Parelmoervlinder. Mijn hersenen hadden even tijd nodig voor de vertaalslag die gemaakt moest worden. Zie ik het goed?!

Ik weet dat het niet bij deze ontmoeting zal blijven, want ik wil graag in een grotere ontspanning de vlinder nogmaals ontmoeten. Bij voorkeur op een echt warme zomerdag. De zon maakt kleuren zo bijzonder krachtig. En die komen vast nog: De vlinders en de dagen. We tellen door.

Foto's / Video's

Maandag 24 juli 2023, Hedy

Informatie Koninginnenkruid ( Leverkruid) / Eupatorium cannabinum

De Eupatorium cannabinum is een geslacht uit de composieten- of asterfamilie (Compositae of Asteraceae) en wordt ook koninginnekruid of leverkruid genoemd. Het leverkruid komt oorspronkelijk uit Europa. Het is voornamelijk te vinden aan waterkanten en op andere moerassige, natte en vochtige plaatsen.

Cannabium verwijst naar het feit dat de bladeren op die van een cannabisplant lijken.

Deze vaste plant is spontaan opgekomen in mijn tuin en heeft een zeer droge, halfschaduw plek uitgekozen aan de voet van een rode beuk (Fagus sylvatica ‘Atropunicea’) en doet het daar prima.

De lichtroze bloemen produceren veel nectar en trekken daardoor veel bijen, vlinders en andere insecten aan. Je kunt de bloemen ook goed gebruiken als snijbloem. Na de bloei wordt zaadjes gevormd, hangend aan een soort parachuutje (pappus), net als bij paardenbloemen, en die worden door de wind verspreid.

De Eupatorium cannabinum breidt zich langzaam in de breedte uit met behulp van korte rizomen. De stelen zijn stevig en blijven goed overeind staan. Je kunt de oude, afgestorven stelen het beste wegknippen in het vroege voorjaar om ruimte te maken voor de nieuwe uitlopers."

Bron Koninginnenkruid info: plantdetails.com