Tijdens de zondagavond-wandeling kwam ik in een bosperceel oog in oog te staan met een niet te missen zwam. Ik vond het best bijzonder zo'n grote zwam in de maand juli aan te treffen, maar dat blijkt toch heel natuurlijk te zijn. Qua kleurschakering en vorm had de zwam iets muzisch. Een bloemige zwam.
Ik ben verre van zwammendeskundig. Was ook niet op de hoogte van het bestaan van een Mycologische Vereniging. In zo'n vereniging excelleren mensen in kennis over de zwam. Dat vind ik alleen al een wonder. Wat brengt een mens ertoe op een bepaald moment te denken 'Ik ga voor de zwam!'?
Inmiddels weet ik ook dat er een lijst bestaat van bedreigde en ernstig bedreigde soorten. Daar staat bijvoorbeeld de Zwarte Bekerzwam op. En die is me toch mooi. Als door een ervaren pottenbakker op de draaischijf vervaardigd.
Zwarte bekerzwam |
Ik heb met mijn foto als leidraad een zoekslag gemaakt en kwam uit op de 'Blauwvoetstekelzwam', al ben ik nog steeds niet voor 100% overtuigd van een juiste determinatie.
Bij het zien van zwammen in het wild denk ik altijd aan de kenner die precies weet welke zwam wel en niet gegeten kan worden in het wild. Ik voel me zeker niet uitgenodigd proefkonijn te zijn, al zou een zwammendeskundige die met me oploopt bij hoog en bij laag beweren dat het proeven zonder risico's is. Wel heb ik zwammen door hun vormgeving en kleuren altijd intrigerend gevonden.
"De blauwvoetstekelzwam (Hydnellum scabrosum) is een schimmel behorend tot de familie Bankeraceae. Hij is een mycorrhizasymbiont van eik (Quercus) en beuk (Fagus). Hij komt voor in loofbossen op zeer voedsel- en humusarme zandgrond en in zeer schrale wegbermen bij oude bomen."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten