Verhip, we hebben iets met elkaar. We zijn 'connected' met een onzichtbare draad.
De Page, die spetterende kleurrijke vlieger was er weer!
Uitdagend, alsof ze wil zeggen: 'Dat kan beter'. En gelijk heeft ze. Ieder moment van de dag kent een eigen speling met het licht. Een fijne vertrekbasis voor het betere werk. En dat lukte.
Nog begeestert door het bezoek van de vorige dag, was ik nu 's ochtends voorbereid, met een wiebelig hoogzitje. Maar tot mijn teleurstelling liet ze verstek gaan en dat nog wel op een ochtend waarop alle omstandigheden gunstig leken. De natuur laat zich niet dwingen.
Haar afwezigheid in de ochtend maakte ze 's middags ruimschoots goed. Rond 13:30 uur zag ik haar onmiskenbare silhouet weer in de lucht. En dan is het niet lang wachten op de landing.
Ik vermoed dat de noeste arbeid in de traditionele moestuinen (biologisch dynamisch) in de omgeving vruchten afwerpt. Daar zetten de Pages hun eitjes graag secuur af op venkel- en wortelloof. En van daaruit gaan de nieuwe vliegers weer de lucht in.
Er lieten zich weinig andere vlinders zien (ook zo bijzonder op een mooie zomerdag), maar de Page was relatief ruim vertegenwoordigd. Ik telde. Drie in getal, over de hele middag. Ik weet natuurlijk niet zeker of het om één en dezelfde vlieger gaat, maar mijn vermoeden is dat de stand van de Koninginnenpage hier in de tuin stabiel is en misschien zelfs wel groeit met iedere zomer. Dat zijn dan weer de vruchten die we mogen plukken van de lange, droge, warme zomers (zie info 'De Koninginnenpage, Over de Vlinder).
Het fotograferen wordt steeds vrijer en daarmee leuker, omdat het vertrouwen in haar regelmatige terugkeer in mij groeit. Dat haalt wat spanning weg.
Ik heb nog een fladderende droom voor de toekomst: De Page vliegend te klikken. Vrij in de lucht. Geen kleinigheidje kan ik je zeggen, gelet op haar grillige vliegpatroon. Een mooi spel.
20 juli 2023 Middag, Hedy
De Page-poses (foto / video, Hedy)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten