Ruim twee jaar geleden liep ik al pratend door het bos. Niet mijn gewoonte, want ik vind dat het in het bos stil mag zijn. In stilte geniet ik er ook het meest intens en vaak zie ik in stilte ook het meest om me heen gebeuren. Een enkele keer leidt een wandeling tot een uitwisseling. Die dag dus ook.
Een smal en dichtbebost pad waar een flink aantal sparren stonden leidde naar iets waar ik niet op voorbereid was. Veel roepjes van hoge tonen, een ritmisch gezang, liet mij verstommen. Daar stond ik op slechts een meter afstand oog in oog recht voor een mooie spar, volgepakt met uiterst beweeglijk, helder kleurige kerstballetjes:
Een kolonie Goudhaantjes en Vuurgoudhaantjes. Samen op de takken van één spar, recht voor me. Een druk beweeg. Fabelachtige vogeltjes waarvan de snaveltjes op naalden lijken. Het goudhaantje nog petieteriger dan het vuurgoudhaantje.
Ik had ze nooit eerder gespot. En nu een menigte, zonder dat ik er naar had gezocht. Het voelde als een bijzondere vondst. Dat wel, direct.
Het geloof in een zekere betekenis kunnen geven aan dieren die spontaan je pad kruisen heeft in de loop der jaren ook wat vat op mij gekregen. Bij thuiskomst zocht ik naar de significantie van mijn ontmoeting met het kleinste vogeltje van Europa en zijn nauw verwante vurige neef / nicht.
En dat kleinste vogeltje met zijn bol lichaampje, met warm okerkleurig vlammetje op zijn afgeplatte kopje stal door zijn verschijningsvorm ook direct mijn hart. Het is een van mijn lievelingen geworden. Ik ben zo stapel op dit gevleugelde zieltje dat ik de zelfklevende postzegel van het vel zegels 'Beleef de Natuur' van Postnl, waarop de Vuurgoudhaan vereeuwigd is, nooit zal gebruiken. Ik heb er nu al drie.
Ik herinner me nog dat de eerste duiding die ik destijds vond op mijn zoekslag de volgende inhoud kende:
"Goudhaantje – Er wacht u een leuk buitenkansje, dat u zomaar in de schoot geworpen zult krijgen. In feite lijkt alles er even heel zonnig uit te zien. Zelfs een gunstig resultaat of een direct succes ligt nu binnen handbereik. Soms zult u even het spel mee moeten spelen, maar zonder al te veel moeite zult u het spel goed spelen en het tot een goed einde weten te brengen waarin voordeel u ten deel zal vallen."
Een nogal materiële duiding, besefte ik en fronste met een glimlach. Al schuw ik buitenkansjes niet.
Niet veel later was het raak! Toeval of niet, de tekst uit de glazen bol werd realiteit. Iets buitengewoons kwam op mijn pad. Iets dat totaal niet in de planning lag. Echt een buitenkans, waar ik vandaag de dag nog steeds de vreugde van ervaar. Nog vaak in combinatie met de herinnering aan de goudhaantjes.
Vandaag dacht ik opnieuw aan het voorval. Daar was aanleiding voor. Ik was bezig met het water geven aan de planten in potten in de tuin, keek omhoog en werd instant gelukkig. Eén van Europa's gróótste vogelsoorten, ook een soort waar ik al jarenlang dol op ben, of nog beter gezegd, innig van houd, cirkelde voor de tweede keer in heel korte tijd minutenlang recht boven mijn huis. Een paartje, nog wel!
Naar binnen dus en kijken wat dát me brengt ... Aan gezinsuitbreiding denk ik niet direct.
10 juli 2023, Hedy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten