De wens bestond al langer oog in oog te komen met de Keizersmantel. Mogelijk heb ik de vlinder ooit in mijn jeugdjaren voorbij zien komen in bossen of tuinen, maar het is nooit een bewuste ontmoeting geweest.
De Keizersmantel, inmiddels weer een standvlinder in Nederland, stond op mijn lijstje, maar waar te gaan en te zoeken? In mijn tuin laat de vlinder zich (nog) niet zien. Tijdens de boswandelingen ben ik de vlinder ook nog niet tegengekomen.
Ik ben me gaan verdiepen in de biotoop van deze vlinder en weet inmiddels dat het een echte bosvlinder is, maar met de nadrukkelijke kanttekening dat deze vlinder zich niet ophoudt in dicht begroeide bossen. Daar vinden we de Keizersmantel niet.
Alle factoren voor de geschikte leefomgeving dienen te kloppen: De Keizersmantel houdt van rustige, zonnige, open plekken in het bos, met kruidige en bloemige zomen waar de vlinder zijn honingdauw en nectar vindt. Daarbij dient in ieder geval de waardplant -'het viooltje' - in groepjes op korte afstand van de aanwezige bomen te groeien. Het vrouwtje zet op de mossen en het schors van de bomen haar eitjes af. De rups overwintert in spleten op die bomen en gaat dan in het vroege voorjaar op zoek naar de viooltjes om zich vol te eten. Die biotoop kan ik in mijn woonomgeving vinden.
Het vlinder spotten / lopen in de natuur ervaar ik als rustgevende, fijne en tevens spannende bezigheid. Ik loop buiten door velden en bossen, het weer meestal okay, want anders laten de vlinders zich niet zien. Ik geniet volop van de natuur en heb mijn focus op dat wat om me heen gebeurt en beweegt. Ik kan weinig bedenken dat leuker is. :-). Een beetje vegetarisch jagen. Uiteraard met respect voor de natuur (plant en dier).
Vlinders, brengen ons schoonheidsbelevingen door hun kleuren, tekeningen en vormen en gedrag. Vlinders vertellen ons ook een boeiend verhaal over hoe te transformeren. Vlinders lijken tijd-ruimte te trotseren om ons mensen te herinneren aan een oorspronkelijk veld van Licht en Liefde. Het Oerveld.
Vlinders ...
Ik ging op pad, gericht, maar had nooit kunnen vermoeden dat mijn eerste verkennende tocht voor het zien van de Keizersmantel tot verrassend resultaat zou leiden. Een wonder op zich! De vrije dag leende zich niet bepaald voor het vlinder spotten. Wind en regenbuien die elkaar afwisselden vulden de ochtend en het eerste deel van de middag. Ik voelde me licht gefrustreerd, omdat mijn wensen gedwarsboomd werden. Toch sprak er ook iets in me, bijna dwingend: 'Gaan, tussen de buien door'. Lopen, langs de velden, over de paden.
De kleigrond plakte als vet aan mijn schoenzolen. De naaktslakken trokken in grote getale direct voor mij hun sporen.
En dan na flink lopen, precies op het juiste moment, op de juiste plaats, breekt de zon eindelijk echt door. Hooguit een uur, maar het bleek genoeg. Een wonder op zich. Slechts enkele seconden, op afstand, dacht ik te doen te hebben met de Kleine Parelmoervlinder. Mijn hersenen hadden even tijd nodig voor de vertaalslag die gemaakt moest worden. Zie ik het goed?!
Ik weet dat het niet bij deze ontmoeting zal blijven, want ik wil graag in een grotere ontspanning de vlinder nogmaals ontmoeten. Bij voorkeur op een echt warme zomerdag. De zon maakt kleuren zo bijzonder krachtig. En die komen vast nog: De vlinders en de dagen. We tellen door.
Informatie Koninginnenkruid ( Leverkruid) / Eupatorium cannabinum
De Eupatorium cannabinum is een geslacht uit de composieten- of asterfamilie (Compositae of Asteraceae) en wordt ook koninginnekruid of leverkruid genoemd. Het leverkruid komt oorspronkelijk uit Europa. Het is voornamelijk te vinden aan waterkanten en op andere moerassige, natte en vochtige plaatsen.
Cannabium verwijst naar het feit dat de bladeren op die van een cannabisplant lijken.
Deze vaste plant is spontaan opgekomen in mijn tuin en heeft een zeer droge, halfschaduw plek uitgekozen aan de voet van een rode beuk (Fagus sylvatica ‘Atropunicea’) en doet het daar prima.
De lichtroze bloemen produceren veel nectar en trekken daardoor veel bijen, vlinders en andere insecten aan. Je kunt de bloemen ook goed gebruiken als snijbloem. Na de bloei wordt zaadjes gevormd, hangend aan een soort parachuutje (pappus), net als bij paardenbloemen, en die worden door de wind verspreid.
De Eupatorium cannabinum breidt zich langzaam in de breedte uit met behulp van korte rizomen. De stelen zijn stevig en blijven goed overeind staan. Je kunt de oude, afgestorven stelen het beste wegknippen in het vroege voorjaar om ruimte te maken voor de nieuwe uitlopers."
Bron Koninginnenkruid info: plantdetails.com
Geen opmerkingen:
Een reactie posten