Na een wandeling van twee uur door het bos checkte ik bij thuiskomst of het kwakkelige merel-jong voor de avond en nacht een veilig plekje gevonden had. Mijn gerichte zoekactie leidde niet tot mijn jonge Merula.
Pas tegen schemertijd, bij het wegbrengen van de kabelhaspel naar de schuur, trof ik haar aan, stil zittend op één van de lagere takken van de Buddleja davidii Black Knight'. Een van haar vaste plekjes. De buddleja staat momenteel vol in bloei en de trossen geuren buitenaards zoet. Iedere keer als ik er langs loop, blijf ik graag even staan ruiken.
Daar zat ze dus, weer stil. Ze keek me aan en leek onverschrokken. Ik liet haar weten dat ik haar keuze voor een tak zo laag bij de grond voor de nacht niet verstandig vond en wenste haar een goede nacht.
Tijdens het beluisteren van muziek, later op de avond, kreeg ik de ingeving te kijken of ik haar silhouet nog kon zien op de tak. Ik stond op en liep naar het raam. Ze zat er nog steeds. Juist op het moment dat ik vanuit de woonkamer naar haar keek, leek ze onrustig te gaan bewegen. Zou ze me nu zien en reageren?
Ik kon haar reactie op de observatie op afstand niet goed plaatsen, omdat mijn aanwezigheid voor haar, zelfs dichtbij, niet eerder een probleem was geweest. Mijn gedachte was nog niet geland, of het antwoord liet zich zien.
Een egel van heus formaat scharrelde op nog geen meter afstand van Merula door de tuin, op zoek naar eten. In het half duister. Merula wipte van de tak op de grond, om zich van deze nieuwe toestand op de hoogte te stellen. Ze was merkbaar van slag.
Na het bezoek van de stevige egel heb ik Merula niet meer op de buddleja-tak waargenomen. Ik hoop dat ze zich op hoger niveau veilig heeft weten te stellen voor de nacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten